سال شکست: چگونه «بیگانگان» انتخابات آمریکای لاتین را بر هم زدند

بوئنوس آیرس، آرژانتین – فقر از پشت بام. تورم خارج از کنترل بدهی بسیار زیاد خاویر مایلی بدترین عکس ها را هنگام تحویل گرفتن نقاشی کرد. سخنرانی افتتاحیه به عنوان رئیس جمهور آرژانتین در اوایل این ماه.

با صدای قاطعی گفت: “پول نیست.” هیچ جایگزینی برای سفت کردن کمربند ما وجود ندارد. هیچ جایگزینی برای شوک وجود ندارد.”

این پیامی نبود که انتظار داشتید از جامعه‌ای که از رکود اقتصادی آسیب دیده است تشویق کنید. اما صدای غرش جمعیت نشان داد که مایلی – یک تازه وارد نسبتاً تازه وارد دنیای سیاست – تا چه حد در استفاده از نارضایتی رأی دهندگان از وضعیت موجود موفق بوده است.

میلی، یک اقتصاددان آزادیخواه ۵۳ ساله که به‌خاطر موهای پشمالو و سگ‌های شبیه‌سازی‌شده‌اش معروف است، بخشی از موج بیگانه های سیاسی که امسال به مقام های رهبری در آمریکای لاتین رسیدند.

کشورهای سرتاسر منطقه شاهد بودند که نامزدهای تاریکی به ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۳ رسیدند و این امر باعث سرزنش تشکیلات سیاسی شد.

برای مثال، در اکوادور، دانیل نوبوآ با شکست دادن لوئیزا گونزالس کهنه کار سیاسی در دور دوم اکتبر، ملت را متحیر کرد. مانند مایلی، نوبوآ، وارث دارای صنعت موز، فقط قبل از رسیدن به ریاست جمهوری، یک دوره در مناصب دولتی خدمت کرد.

گواتمالا، در همین حال، شاهد نماینده مترقی کنگره برناردو آروالو با شکست دادن بانوی اول سابق ساندرا تورس، در انتخابات ریاست جمهوری کشورش پیروز شد /a>.

آروالو در نظرسنجی کاندیدای طولانی دیده می شد با کمتر از ۳ درصد حمایت در پیشروی اولین رای. اما او با موجی از ناامیدی مردمی که از آن به عنوان “بهار دموکراتیک” یاد می کرد، به پیروزی رسید.

حتی در پاراگوئه، یک ضربه طولانی دیگر، پاراگوئه کوبا، در رقابت های ریاست جمهوری این کشور به طرز شگفت انگیزی نمایش قوی داشت. رهبر راست افراطی با توصیف خود به عنوان یک نامزد “ضد سیستم”، در رای گیری نهایی در جایگاه سوم قرار گرفت.

اما پابلو توزون، یک دانشمند علوم سیاسی آرژانتینی، گفت که “ضد سیستم” ممکن است اصطلاح مناسبی برای این روند بیگانگان سیاسی نباشد.

“اینطور نیست که آنها ضد سیستم هستند. آنها سیستم جدید هستند.

توزون این دسته از بیگانگان سیاسی را به یک تغییر جهانی که بیش از یک دهه در حال شکل گیری است، ردیابی می کند.

او توضیح داد که اقتصادی سقوط سال ۲۰۰۸ و ظهور رسانه‌های اجتماعی صداهای جدیدی را برای مقابله با وضعیت موجود قدرت داد و نهادهای سیاسی را از اروپا تا آمریکای شمالی و خاورمیانه را تکان داد.

این دوره تحول در اوایل دهه ۲۰۰۰ مصادف با رونق کالاها< /a> در آمریکای لاتین: قیمت مواد خام و سایر صادرات افزایش یافت که ناشی از تقاضای کشورهایی مانند چین بود.

این امر نابرابری منطقه‌ای را اندکی کاهش داد، اما توزون هشدار داد که آمریکای لاتین “هنوز مدل اقتصادی خود را پیدا نکرده است” – مدلی که ثبات منطقه را تضمین می‌کند. در عوض، عدم اطمینان اقتصادی شرایط را برای “گسست سیاسی” کنونی ایجاد کرده است.

توزون گفت: “سیستم جدید ممکن است ناپایدارتر، متغیرتر باشد، با قدرتی که به دست آوردن آن آسان تر و از دست دادن آن آسان تر است.”

اقتصاد در بسیاری از کشورهایی که کاندیداهای تازه‌کار قدرت را در دست گرفتند، موضوع اصلی بود.

چشم‌انداز بد اقتصادی آرژانتین بر چرخه انتخابات آن حاکم بود، با تورم به بیش از ۱۶۰ درصد رسید و ارز آن کاهش یافت. بیش از ۴۰ درصد از جمعیت زیر خط فقر هستند.

به همین ترتیب، اقتصاد اکوادور پس از COVID-19< /a> همه گیر. هدف کارشناسان هشدار داده‌اند که بیکاری بالای جوانان می‌تواند “استخدام آسان” را برای باندهای جنایتکار، یکی دیگر از نگرانی‌های اصلی در انتخابات امسال، فراهم کند.

فساد نیز یک موضوع بسیج بود. در اکوادور، رئیس جمهور مستعفی گیلرمو لاسو با جلسات استیضاح تا زمانی که او قوه مقننه را منحل کرد و خواستار انتخابات جدید.

در همین حال، در آرژانتین، زمانی که دادگاه فدرال، معاون رئیس جمهور وقت، کریستینا فرناندز دی کرشنر را پیدا کرد، دولت قبلی به سرعت برخورد کرد مجرم فساد در دسامبر گذشته.

و در گواتمالا، جنجالی از حکومت رسوایی رای دهندگان را به از Movimiento Semilla یا Seed Movement، یک حزب ضد فساد به رهبری آریوالو حمایت کنید.

آروالو در نوامبر در مصاحبه ای با بی بی سی گفت: «نامزدی من و حزب ما ناامیدی را از وضعیت غیرقابل تحمل فساد هدایت کرد.

با وجود این، دادستان‌های دولتی و سیاستمداران رقیب تلاش‌های مکرری را انجام داده‌اند. برای زیر سوال بردن مشروعیت پیروزی آروالو، ناظران بین المللی نسبت به تداخل در انتخابات هشدار دهند.< /p>

به گفته مفسرانی مانند آندرس اوپنهایمر، ستون نویس برنده جایزه پولیتزر، بی اعتمادی به نهادهای دولتی موضوع اتحاد در سراسر انتخابات ۲۰۲۳ بوده است.

اوپنهایمر در یک حضور در رادیو ایمیجن مکزیک، سر و صداهای ناشی از تغییر را ناشی از ناامیدی های دیرینه دانست.

“موج روسای جمهور خارجی که آنها در آمریکای لاتین انتخاب می کنند – از شیلی، پرو، کلمبیا، آرژانتین، همه رهبران ضد سیستم در نظرسنجی ها جلوتر ظاهر می شوند – همه اینها بخشی از یک چیز است.” اوپنهایمر گفت. “موجی از ناراحتی در جهان وجود دارد.”

رومینا دل پلا، یکی از اعضای چپ‌گرای اتاق نمایندگان آرژانتین، گفت: در برخی موارد، وقتی با موانع بزرگی مانند آشفتگی اقتصادی یا فساد مواجه می‌شوند، رای‌دهندگان به سیاستمدارانی روی می‌آورند که آنها را «مسیح» می‌دانند. >
دل پلا درباره انتخابات اخیر کشورش گفت: «این بیانگر بزرگی بحرانی است که ما سال‌ها در آرژانتین در آن زندگی می‌کنیم.

او افزود که تشنگی برای شخصیت‌های «مسیح» فراتر از آرژانتین است و به موفقیت پوپولیست‌هایی مانند دونالد ترامپ در ایالات متحده یا ژایر بولسونارو در برزیل.

او گفت: «ما دیده‌ایم که این پدیده ماهیت بین‌المللی دارد، با ترامپ، با بولسونارو، با دیگران، افرادی که توانسته‌اند این ناامیدی عظیم را هدایت کنند.

دل پلا مشاهده کرد که در طول رقابت‌های ریاست‌جمهوری امسال، «گسست» در میان رای‌دهندگان طبقه کارگر که به طور سنتی از احزاب سیاسی بزرگ حمایت می‌کردند، رخ داد. در عوض بسیاری به سمت مایلی جذب شدند که تشکیلات سیاسی را فاسد محکوم کرد.

در مبارزات انتخاباتی، او اغلب از احزاب حاکم به عنوان “کاست سیاسی” یاد می‌کرد، که دلالت بر ساختار قدرت ثابتی دارد که هدف آن دور نگه داشتن افراد خارجی مانند او است.

اما دل پلا با وجود همه جذابیت های طبقه کارگر خود، هشدار داد که اقدامات اقتصادی مایلی مطمئناً بیشترین ضربه را به طبقه متوسط ​​و فقیر وارد می کند.

به محض شروع به کار، مایلی ارزش ارز آرژانتین را کاهش داد بیش از ۵۰ درصد، حرکتی که تورم را حتی بالاتر می برد و قدرت مخارج مصرف کننده را تضعیف می کند. او همچنین از یک بسته قانونی پرده برداری کرد که به دنبال بازنگری کلی حدود ۳۰۰ قانون با فرمان بود. ، با زبانی که حق اعتصاب را محدود می کند و زمینه را برای خصوصی سازی دارایی های دولتی فراهم می کند.

دولت او همچنین متعهد شد که اعتراضات را سرکوب کند و دستورالعمل‌هایی را منتشر کرد که نشان‌دهنده رویکرد عدم تحمل تظاهراتی است که ترافیک را قطع می‌کند.

منتقدانی مانند دل پلا دستورالعمل ها را حرکتی برای سرکوب مخالفان می دانند. به هر حال، روزهای اولیه دولت مایلی شاهد درگیری با پلیس بود که معترضان علیه اصلاحات او تجمع کردند.

دل پلا گفت: «اکنون، ما می‌بینیم که تمام طبقه‌ای که قرار بود با آن‌ها مبارزه کنند، در واقع در دولت هستند. “در پایان، مایلی آنقدرها هم خارجی نیست.”

اما در بیرون از ساختمان کنگره ملی در روز تحلیف مایلی، حامیان او رهبری را جشن گرفتند که آنها را به‌عنوان براندازی تشکیلات سیاسی می‌دانستند.

نورما فرناندز، ۵۷ ساله، یک کارگر مراقبت از سالمندان که برای تماشای صحبت های مایلی به جمعیت پیوست، گفت: «از دولت هایی که از مردم فقیر برای رسیدن به قدرت استفاده می کردند خسته شده بودم. “من فکر می کنم خاویر مایلی چیز دیگری است.”

یکی دیگر از حامیان، وزیر ۳۶ ساله سول کالوو، هیجان خود را در مورد رئیس جمهور جدید با اشک شوق ابراز کرد.

او در مورد دیدگاه سیاسی جدید تحت رهبری مایلی گفت: «خوشحالم که مردم بالاخره نظرشان را تغییر دادند.

هر دو زن اذعان داشتند که در دوران مایلی، یک رهبر سیاسی نسبتا آزمایش نشده با برنامه‌های رادیکال برای تغییر شکل دولت، چالش‌هایی در پیش است. اما فرناندز گفت که او معتقد است که اکثر افرادی که به مایلی رای داده‌اند متوجه شده‌اند که چه چیزی در انتظار است.

او گفت: “میلی ما را از این وضعیت بیرون خواهد برد.” “اما سخت خواهد بود.”