سرمقاله: آینده ریال

ریال طی سه ماه گذشته بیش از ۱۰ ٪ در برابر دلار آمریکا کاهش یافته است و در روز دوشنبه ۴۱۳۶۰ به Greenback در بازار ارز تهران نقل قول شد.

روند صعودی ارز آمریکا نیز در نرخ رسمی مشهود است ، زیرا بانک مرکزی ایران نیز نرخ ارز خود را از زیر ۳۳،۰۰۰ به بالاتر از ۳۵،۰۰۰ افزایش داد. اما سوال اینجاست که آیا این روند ادامه خواهد داشت؟

آخرین گزارش رسمی حاکی از آن است که در هفت ماه اول سال مالی جاری (آغاز ۲۱ مارس) ، واردات ایران ۲۷.۸۱ میلیارد دلار به دست آورد ، و این نشان می دهد که ۲.۱۷ ٪ کاهش نسبت به سال گذشته ، در حالی که صادرات غیر نفتی به ۲۴.۷۱ میلیارد دلار رسیده است ، ۱۵ درصد نسبت به سال قبل. به عبارت دیگر، کسری تجارت غیرنفتی اکنون بیش از ۳ میلیارد دلار است، در حالی که ایران در سال گذشته مازاد تجاری را تجربه کرده بود.

با توجه به اینکه ارقام واردات شامل کالاهای قاچاق نمی شود، تصویر پیچیده می شود. بنابراین ، بخش خارجی نشان دهنده سوءاستفاده عظیم در نرخ ارز است ، که بازار را به سمت استهلاک بیشتر در ریال ایران سوق می دهد.

سیگنال‌ها نشان می‌دهد که مقامات بانک مرکزی مشتاق هستند تا ناهماهنگی در نرخ ارز را محدود کنند. ایران دهه‌هاست که از تورم بالا رنج می‌برد، اما درآمدهای نفتی به سیاست‌گذاران این امکان را داد که بازار مبادلات را تثبیت کنند. بنابراین ارزش ریال بسیار کمتر از نرخ تورم کاهش یافت. این روند باعث قدردانی واقعی و تضعیف رقابت پذیری بخش غیرنفتی شده است.

با این حال، سیاست گذاران از این واقعیت آگاه هستند که CBI دیگر نمی تواند قدردانی واقعی را تحمل کند. از این رو، نیاز به تعدیل مداوم نرخ ارز بر اساس تفاوت بین تورم داخلی و خارجی است.

تحلیل مثبت در مورد داده های تجارت، همراه با دیدگاه هنجاری، از کاهش ارزش ریال حمایت می کند. اما محدودیتی برای این سیاست وجود دارد: از آنجا که CBI می تواند از طریق درآمدهای نفتی (این روزها در حال افزایش) در بازار مداخله کند ، مقامات باید به مردم اطمینان دهند که تعدیل اثر شوک نخواهد داشت.

با دانستن اینکه هرگونه تعدیل در نرخ ارز بالاتر از نرخ بهره بانکی می تواند باعث افزایش رفتار سوداگرانه در بازار ارز شود ، سیاست گذاران مشتاق هستند که نرخ خوبی را زیر نرخ بهره داشته باشند ، که در حال حاضر حدود ۱۸ ٪ معلق است.