ضرورت پویایی در سیاست گذاری تجارت فولاد

تنها مشاهده یک جلسه علنی مجلس یا گوش دادن به سخنان یک مقام دولتی که در مورد تجارت صحبت می کند، می تواند هر کسی را به این فکر بیاندازد که یک ویژگی اخلاقی اساسی در واردات یا صادرات وجود دارد.

با این حال، اساسی کردن مفاهیم تجارت در اقتصاد به سادگی امکان پذیر نیست، زیرا وضعیت هستی شناختی هر مفهوم در هر موقعیت متفاوتی تغییر می کند.

بخش معدن ایران ، به ویژه صنعت فولاد ، در سالهای اخیر بحث و گفتگوهای مربوط به تجارت را به همراه داشته است. دولت رسماً به اولی در مورد صادرات آنچه «مواد معدنی فرآوری نشده» می‌نامد و مبارزه دومی با هجوم عرضه‌های ارزان چینی که واردات را به دشمن مادام العمر آن تبدیل کرده است، هشدار داده است.

اما تصویر بزرگتر پیچیده تر از آنچه سیاستگذاران آن را ایجاد می کنند.

مهر و موم کردن یک دریچه می تواند به یک جریان سریع تر در جهت دیگری منجر شود ، اما فشار ایجاد شده ممکن است باعث خسارت فراتر از تعمیر شود. بر این اساس، روند تصمیم‌گیری توسط دولت در ایران به این صورت ادامه می‌یابد: ارائه راه‌حلی برای همه و روی آوردن به موضوع دیگری به دلیل توجه کوتاه.

فولادسازان بزرگ ایران و برخی از کاربران پایین دستی آنها چند سالی است که درگیر اختلاف بر سر عرضه بازار داخلی هستند و کندی دولت در واکنش به این وضعیت بیشتر آن را تشدید کرده است. سازندگان فولاد اکنون خواستار کاهش دیوار تعرفه در محصولات خاص برای تعادل بازار هستند.

در حال حاضر وظایف حداکثر ۲۰ ٪ در کمتر از ۳ میلی متر سیم پیچ نورد گرم و ۲۰-۱۰ ٪ در اندازه های خاص سیم پیچ نورد سرد وجود دارد.

تعرفه ها فولادسازان و کاربران را متحد می کند

“منطق تجارت حاکی از صادر کردن محصول با ارزش افزوده بالاتر و واردات آنچه در بازار محلی است. به عنوان مثال ، سیم پیچ نازک مورد نیاز تولید کنندگان لوله و پروفایل دارای ارزش افزوده زیادی نیست ، بنابراین می توان آن را برای تأمین تقاضای داخلی وارد کرد. بهرام سبحانی، مدیرعامل شرکت فولاد مبارکه به نقل از روزنامه اس ام تی گفت: همین سناریو را می توان در مورد تیرآهن و میلگردها نیز اعمال کرد.

“این همان تجارت آزاد است و در سراسر جهان اتفاق می افتد.”

این مقام به عنوان نمونه به تولید کنندگان و مصرف کنندگان بزرگ فولاد مانند اتحادیه اروپا ، ترکیه و کره جنوبی اشاره کرد. به عنوان مثال ، اتحادیه اروپا از فولاد بیشتری نسبت به تولید استفاده می کند ، اما از صادرات خودداری نمی کند. ترکیه و کره جنوبی نیز بر صادرات تمرکز می کنند و تلاش می کنند تا بازارهای صادراتی خود را حفظ کنند و در عین حال آنچه را که مصرف کنندگانشان در تناژ بالا نیاز دارند وارد کنند.

سوبانی تأکید کرد که آنچه برای تجارت فولاد ایران مهم است ، حفظ صادرات خالص بالا است که در حال حاضر در حال انجام است.

بر اساس داده های انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، ایران در چهار ماهه نخست سال مالی جاری (۲۱ مارس تا ۲۲ ژوئیه) ۲.۱۳ میلیون تن فولاد نیمه تمام و ۴۱۴ هزار تن محصول نهایی صادر کرده است.

محموله های نیمه نسبت به سال گذشته ۶۷ درصد رشد داشته اند ، در حالی که صادرات فولاد ۵۲ درصد کاهش یافته است. این در حالی است که واردات نیمه و تمام شده فولاد به ترتیب ۸۹ ٪ و ۹۰ ٪ به ۶۰۰۰ و ۷۶۱،۰۰۰ تن برای مدت مشابه کاهش یافته است. حدود یک سال است که واردات هر ماه کاهش یافته است.

به نظر می رسد که تعرفه واردات موجود نیز کارساز باشد، زیرا واردات HRC با ۳۷.۶ درصد کاهش در سال گذشته به ۳۷۴۰۰۰ تن برای دوره چهار ماهه رسیده است. این نشان می‌دهد که تنها کالای فولادی که در مورد کمبود عرضه خود خبرساز شده، وارداتش کاهش می‌یابد.

تولید چهار ماهه HRC نیز نسبتاً بدون تغییر در ۲.۳۷ میلیون تن باقی ماند، در حالی که مصرف آن ۱۳ درصد افزایش یافت و به ۲.۶۶ میلیون تن در مدت مشابه رسید.

سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی نیز که به نظر می رسد چند سالی است که از آرمان کاربران دفاع می کند نیز با کاهش دیوار تعرفه موافق است.

امیرحسین کاوه، رئیس اتحادیه گفت: «کاهش تعرفه واردات محصولات بالادستی مانند شمش، اسلب و کلاف و افزایش عرضه به کاهش تقاضای داخلی بر صادرات کمک می‌کند و همچنین به افزایش قیمت‌های داخلی نیز توجه می‌کند.

سود متقابل

آنچه باعث می‌شود دو طرف مخالف این طیف برای کاهش تعرفه‌های وارداتی با هم کنار بیایند، این واقعیت است که هم برای تولیدکنندگان و هم برای استفاده‌کنندگان، موهبت خواهد بود.

فولادسازان در دو سال گذشته به شدت بر صادرات تمرکز کرده‌اند، زیرا آن‌ها به عنوان فقدان تقاضای سالم در بازار محلی و هجوم کاربران داخلی به پیشنهادات ارزان چینی توصیف می‌کنند.

چیزی که آنها در این فرآیند کشف کردند این بود که صادرات می تواند در زمان رکود کاملاً سودآور باشد.

با بهبود قیمت های جهانی و تضعیف بیشتر ریال در برابر دلار، افق روشن تر به نظر می رسد. آنها بدیهی است که دوست ندارند عقب نشینی کنند.

اما دولت، تحت فشار کاربرانی مانند سندیکای لوله، رسماً به فولادسازانی مانند MSC دستور داد تا بر روی عرضه داخلی تمرکز کرده و آن را در اولویت قرار دهند. صادرات MSC تا کنون در سال جاری به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، اما کاربران هنوز راضی نیستند و به عرضه بیشتری نیاز دارند.

به نظر می رسد آنچه می تواند هر دو طرف را خوشحال کند کاهش تعرفه های ثابت واردات و اجازه دادن به نیروهای بازار برای تصمیم گیری در مورد روند است. با این حال، بعید به نظر می رسد که این مورد رضایت دولت را داشته باشد، زیرا برنامه های گسترده ظرفیت و استفاده آن در تضاد با منافع حداقل یکی از دو طرف خواهد بود.

ایران قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ با ایجاد ظرفیت تولید انبوه ۵۵ میلیون تن فولاد خام در سال به ششمین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان تبدیل شود. دولت تمام منابع خود را برای تحقق هدف بسیج کرده است، از جمله اقداماتی برای مهار صادرات مواد خام در زنجیره تولید فولاد.

%0A