چگونه معدن می تواند اقتصاد ایران را هدایت کند و چه چیزی مانع آن می شود؟
بخش معدن ایران چیزهای زیادی برای مباهات دارد. به نظر می‌رسد این صنعت با ذخایر عظیم بکر، انرژی ارزان و نیروی کار ماهر، محرک اصلی اقتصاد باشد.
با این حال، طبق آخرین داده‌های بانک مرکزی ایران، سهم ارزش افزوده بخش معدن در تولید ناخالص داخلی در سال مالی ۹۵-۱۳۹۴ تنها ۴.۵ درصد بوده است.
با وجود چنین سهم ناچیزی علیرغم تحولات مثبت در سال های اخیر، آیا می توان روی این بخش به عنوان منبع قابل اعتماد رشد حساب کرد؟
حمید آذرمند، کارشناس اقتصادی در گفت و گو با هفته نامه فارسی تجارت فردا به عوامل مختلفی که مانع رشد اقتصادی ایران و بخش معدن است اشاره کرد که گزیده ای از آن در ادامه می آید:
آهسته شدن اقتصاد به دنبال محرک قوی است
نفت از زمان امضای توافق هسته ای با قدرت های جهانی در سال ۲۰۱۵ و لغو موفقیت آمیز تحریم های صادرات نفت خام در ژانویه ۲۰۱۶، اقتصاد ایران را هدایت می کند.
با این حال، آذرمند معتقد است که به دلیل محدودیت های اساسی در سقف تولید و موانع فنی، بعید است که این حرکت ادامه یابد.
«صنعت [نفت] برای رشد اقتصادی امسال و در واقع برای آینده قابل پیش بینی کار زیادی انجام نخواهد داد. در نتیجه، انتظار داریم به زودی شاهد افت قابل توجهی در رشد اقتصادی باشیم.»
با توجه به سهم ضعیف بهره‌وری در رشد اقتصادی ایران، انتظار می‌رود تشکیل سرمایه محرک اصلی باشد. با این حال، این عامل طی هفت سال گذشته شاهد روند نزولی بوده است.
به گفته آذرمند، خالص انباشت سرمایه طی دوره مالی ۱۰-۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵-۱۳۹۵ ۳.۸ درصد کاهش داشته است، در حالی که در ۴۸ سال قبل از این دوره ۷.۲ درصد افزایش داشته است.
وی گفت: «بر اساس اصول اولیه حسابداری، نمی توان حداقل برای چند سال با بهره وری نزدیک به صفر و کاهش تشکیل سرمایه، رشد اقتصادی بالایی را انتظار داشت.
وی خاطرنشان کرد که رشد سال گذشته “یک استثنا” بود که صرفاً با افزایش رشد نفت و شروع ظرفیت‌های صنعتی غیرفعال به وجود آمد.
او افزود که بهترین سناریو برای رشد امسال ۳ درصد خواهد بود.
بر اساس آخرین گزارش بانک مرکزی ایران، اقتصاد ایران در اسفند ۹۵-۹۵ نسبت به سال قبل ۱۲.۵ درصد رشد داشته است. رشد تولید ناخالص داخلی، بدون در نظر گرفتن تولید نفت، به ۳.۳ درصد رسید، CBI با اشاره به اینکه بخش نفت در سال گذشته رشد چشمگیر ۶۱.۶ درصدی را ثبت کرد.
گزارش CBI همچنین نشان می‌دهد که «بخش صنعت» در سال گذشته ۶.۹ درصد رشد کرده است که در مقایسه با انقباض ۴.۶ درصدی ثبت شده در سال گذشته، بهبود قابل‌توجهی است. تولید در بخش کشاورزی ۴.۲ درصد افزایش یافت. ساخت و ساز تنها بخشی بود که در سال گذشته منقبض شد و رشد -۱۳.۱٪ را به ثبت رساند.
به گفته آذرمند، برای ایجاد رشد اقتصادی بدون اتکا به نفت، باید با جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی، افزایش شفافیت، تسهیل کسب‌وکار، اصلاح سیاست‌های پولی و شناسایی بخش‌های بالقوه برای محرک رشد اقتصادی، افزایش قابل توجهی در تشکیل سرمایه داشت. او معتقد است که عامل دوم از اهمیت بالایی برخوردار است.
معدن: پیشتاز بالقوه برای رشد اقتصادی
بخش‌های مختلف به‌عنوان محرک‌های اقتصادی ایران در طول تاریخ عمل کرده‌اند که تحلیل آنها می‌تواند به ترسیم یک الگو کمک کند.
در دهه ۶۰ نفت، خدمات عمومی و صنعت به ترتیب بیشترین سهم را داشتند. دهه ۷۰ شاهد تغییر شکل گیری به صنعت، نفت و خدمات عمومی بود. سپس صنعت، خدمات و حمل و نقل در دهه ۹۰ حرف اول را زدند. با ورود ایران به سال ۲۰۰۰، حمل و نقل، صنعت و ساخت و ساز مطرح شد.
به طور خلاصه، ۵۰ سال گذشته شاهد تغییر از بهره برداری از منابع زیرزمینی به صنایع و سپس به سمت خدمات بوده است.
در ابتدا، این روند با سیر تحول اقتصادی جهانی سازگار به نظر می رسد. اما آنچه باعث دور شدن تدریجی ایران از بهره برداری از منابع طبیعی به سمت صنایع و خدمات شد، توسعه دومی نبود، بلکه عدم سرمایه گذاری و رشد معنادار در اولی بود.
به عنوان مثال، بخش قدرتمند معدن در دهه گذشته از سرمایه گذاری مناسب محروم بوده است و این امر آن را به یک بازیگر ضعیف در اقتصاد تبدیل کرده است.
آذرمند گفت: ما باید متوجه باشیم که کشورهای دارای ذخایر زیرزمینی بالا مانند استرالیا، کانادا، روسیه و ایالات متحده همواره سرمایه گذاری در بخش معدن را در اولویت قرار داده اند.
مزیت اصلی حمایت از بخش معدن، به غیر از تنوعی که ارائه می‌کند، این است که سرمایه‌گذاری در آن در حجم بالایی به صورت بلندمدت انجام می‌شود و نسبت به سایر بخش‌ها از نوسانات نسبتاً ایمن است.
به گفته این کارشناس اقتصادی، معدن معمولا جذاب ترین بخش برای جذب سرمایه گذاری خارجی است. این امر حتی در دوره‌های رکود اقتصادی برای این بخش صادق است.
در واقع سرمایه گذاری در معدن به طور غیرمستقیم منجر به توسعه حمل و نقل ریلی، زیرساخت های انرژی و بازیافت آب و زباله می شود. همچنین کالاهای بسیار جذابی را برای صادرات تولید می کند و می تواند مواد ویژه مورد نیاز برای توسعه صنایع با فناوری پیشرفته را تهیه کند.
موانع رشد معدن
آذرمند گفت: معدنکاری در مقیاس کوچک و نبود بازیگران بزرگ بین المللی از عوامل اصلی مانع رشد معدن در ایران است.
بیش از ۷۰ درصد معادن ایران با کمتر از ۱۰ معدنکار کار می کنند. این امر مانع از دستیابی بیشتر معادن کشور به فناوری مدرن تولید و رقابت در عرصه های بین المللی می شود.
این معادن همچنین از توسعه نیافتگی شدید زیرساخت های حمل و نقل و انرژی رنج می برند. و مقیاس کوچک عملیات آنها و متعاقب آن عدم صرفه جویی در مقیاس، همراه با کمبود کلی نقدینگی در اقتصاد برای تأمین مالی پروژه، مانع از آن می شود که این موضوع را به دست خود بگیرند.»
به گفته آذرمند از دیگر عوامل بازدارنده می توان به قیمت گذاری برخی کالاهای معدنی توسط دولت، استفاده از فرمول های قدیمی برای تعیین حق امتیاز معادن و سیاست نامناسب ارزی اشاره کرد. او معتقد است که عامل دوم باعث می شود کالاهای وارداتی ارزان تر از راه اندازی کارخانه ها و راه اندازی فعالیت های تولیدی شوند.
منبع: Financial Turbine