آیا جو بایدن و شی جین پینگ می توانند چین-آمریکایی را تثبیت کنند؟ روابط؟

یادداشت سردبیر: تایید شده است که دیدار جو بایدن و شی جین پینگ در ۱۴ نوامبر برگزار خواهد شد. .

P چشم انداز تنش زدایی در جنگ سرد، قبل از دیدار بداهه بین لیندون جانسون، رئیس جمهور آمریکا، و الکسی کوسیگین، نخست وزیر شوروی، در سال ۱۹۶۷، مبهم به نظر می رسید. رهبران ابرقدرت ها از سال ۱۹۶۱، زمانی که کندی- نشست خروشچف در وین با تندی به پایان رسید. پنج روز پس از اینکه کاسیگین برای سخنرانی در سازمان ملل در نیویورک فرود آمد، مقامات شوروی و آمریکایی هنوز در مورد زمان و مکان ملاقات خصوصی با جانسون بحث می کردند. یکی از مشاوران کاخ سفید به این گردهمایی فقط ۲۰ درصد شانس برای بهبود روابط داد.

اگر در مورد دیدار مورد انتظار بین جو بایدن، رئیس جمهور کنونی آمریکا، و شی جین پینگ، رهبر چین، در جریان نشست سران G۲۰ در بالی در ۱۵ و ۱۶ نوامبر، این شانس ها سخاوتمندانه به نظر برسد. در حالی که دو طرف سعی می کنند جزئیات اولین رویارویی رودررو رهبران خود از زمان انتخاب آقای بایدن را به هم بزنند، هر دو نشان می دهند که می خواهند بدتر شدن روابط را متوقف کنند که به طور فزاینده ای منعکس کننده جنگ سرد است. با توجه به خطرات، نشست در بالی به خودی خود پیشرفت خواهد بود. اما سیاست داخلی هر دو طرف، چشم‌اندازهایی را برای نوعی مکانیسم‌های تثبیت‌کننده که زیربنای تنش‌زدایی شوروی-آمریکایی در دهه ۱۹۷۰ بود، محدود می‌کند.

آقای بایدن با از دست دادن کنترل مجلس نمایندگان در انتخابات میان‌دوره‌ای در ۸ نوامبر (به عنوان اکونومیست) احتمالاً وارد جلسه خواهد شد، اگر این جلسه برگزار شود. من به مطبوعات رفتم، حتی کمتر مشخص بود که کدام حزب سنا را کنترل می کند). این به دلیل عدم وجود یک خط تند علیه چین نیست – موضوعی نادر از اجماع دو حزب. آقای بایدن از بسیاری جهات نسبت به سلف جمهوری خواه خود نسبت به چین سختگیرتر بوده و محدودیت های شدیدی را بر صادرات فناوری آمریکایی به چین اعمال کرده و مکرراً متعهد شده از تایوان، جزیره خودگردانی که چین به دنبال اتحاد با سرزمین اصلی است، دفاع کند.

در واقع، بسیاری از متحدان آمریکا، رهبران تجاری و کارشناسان سیاست خارجی احساس می کنند که آقای بایدن بیش از حد پیش رفته است و از او می خواهند که برای تثبیت روابط تلاش کند. مقاله ای که در ۳ نوامبر توسط موسسه بروکینگز، یک اندیشکده در واشنگتن منتشر شد، به آقای بایدن نسبت به تلاش برای از بین بردن جمهوری خواهان در مورد چین هشدار داد و از او خواست تا بر حوزه های مورد علاقه درازمدت متقابل تمرکز کند. «هدف استراتژی پیشبرد اهداف ملی است. این مقاله که دو تن از نویسندگان آن در دولت اوباما روی سیاست چین کار می کردند، گفت: رویکرد فعلی آمریکا در رابطه با روابط دوجانبه خود با چین در برآورده کردن این استاندارد ناکام است.

کاخ سفید. مقامات از “پیدا کردن کف” در رابطه صحبت می کنند. آنها به دنبال راه های جدیدی برای اجتناب از درگیری و همکاری در مورد مسائلی مانند تغییرات آب و هوا و امنیت غذایی هستند. اما آنها از خواسته های چین برای تسهیل کنترل صادرات و ارائه تضمین های جدید به تایوان خودداری می کنند. در ۹ نوامبر آقای بایدن گفت که می‌خواهد در مورد “خط قرمز” هر دو طرف بحث کند، اما “مایل به دادن هیچ گونه امتیاز اساسی نیست”. بی میلی او بیشتر از نگرانی در مورد جاه طلبی های آقای شی ناشی از اضطراب انتخاباتی است. با این حال، با نزدیک شدن به یک نظرسنجی ریاست جمهوری، نتایج میان دوره ای می تواند فضای آقای بایدن را برای مانور محدود کند و در عین حال آقای شی را متقاعد کند که با یک اردک لنگ سروکار دارد.

یک مجلس نمایندگان به رهبری جمهوری خواهان. همچنین می تواند باعث ایجاد بحران هایی خارج از کنترل آقای بایدن شود، به خصوص اگر کوین مک کارتی، رئیس احتمالی جدید مجلس نمایندگان، همانطور که او پیشنهاد کرده از تایوان بازدید کند. پس از سفری که نانسی پلوسی، سخنران کنونی در ماه اوت به آنجا داشت، چین مانورهای نظامی گسترده ای را در اطراف تایوان برگزار کرد و گفتگوهای سطح بالا با آمریکا را قطع کرد. کشتی‌ها و هواپیماهای نظامی چینی از آن زمان به طور مکرر به خط میانی تنگه تایوان حمله کرده‌اند. دیدار آقای مک کارتی قطعاً باعث تشدید بیشتر اقدامات قهری چین خواهد شد.

پیچش دیگر این است که انتخابات محلی تایوان در ۲۶ نوامبر می تواند حزب کومینتانگ را تضعیف کند، حزبی که مورد علاقه رهبران چین است زیرا از روابط نزدیک تر با سرزمین اصلی حمایت می کند. این احتمال پیروزی یک نامزد متمایل به استقلال در انتخابات ریاست جمهوری تایوان در سال ۲۰۲۴ را افزایش می دهد.

«از دیدگاه چینی، تقویم سیاسی از هم اکنون تا نوامبر ۲۰۲۴ بسیار زیبا است. جود بلانشت از مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، اندیشکده دیگری در واشنگتن، می‌گوید تاسف‌آور است. او امیدوار است که قبل از گفتگوی صادقانه دو طرف در مورد رابطه، چیزی نزدیک به درگیری نباشد. با این حال، در حال حاضر، به نظر نمی‌رسد هیچ یک از طرفین به یافتن زمینه‌هایی برای سازش اساسی علاقه‌مند باشند.

جایی که شی ایستاده است

آقای شی، برخلاف همتای آمریکایی‌اش. ، با موقعیت سیاسی قوی تر از هر رهبر چینی از زمان مائوتسه تونگ به بالی می رود. او نه تنها در کنگره حزب کمونیست در ماه گذشته سومین دوره ریاست جمهوری را به دست آورد، بلکه کمیته دائمی دفتر سیاسی جدید – هیأت عالی رهبری حزب – را با وفادارانی که هیچ یک از آنها جانشین بالقوه تلقی نمی شوند، جمع کرد. این یک سیگنال واضح بود که او قصد دارد حداقل برای ده سال دیگر بر تصمیم گیری تسلط داشته باشد.

در تئوری، آقای شی اکنون فضای بیشتری برای مصالحه دارد. برخی از کارشناسان چینی می گویند که او و فرستادگانش در بیانیه های عمومی اخیر به این موضوع اشاره کرده اند. در ۲۶ اکتبر، آقای شی پیام تبریکی به یک شام جشن کمیته ملی روابط آمریکا چین، یک گروه غیرانتفاعی در آمریکا ارسال کرد و گفت که چین آماده است «راه درست برای رسیدن به این هدف را بیابد». در امتداد”. جینگ کوان، دیپلمات چینی رتبه سوم در واشنگتن، در کنفرانسی در ۲ نوامبر گفت که رهبری چین جدول زمانی برای حمله به تایوان ندارد و بیش از همه خواهان اتحاد مسالمت آمیز است. او افزود که چین و آمریکا «هنوز دوستان» بودند، که به واسطه تجارت مقید بودند و می‌توانستند در بسیاری از زمینه‌ها همکاری کنند.

اما این سیگنال‌ها توسط این پیام گسترده پنهان شده‌اند. از گزارش آقای شی به کنگره حزب، که در آن او نسبت به «طوفان‌های خطرناک» در پیش رو هشدار داد و با اشاره به «تحریک‌های شدید» کشورهای دیگر که در تایوان مداخله می‌کنند، خواستار نوسازی سریع‌تر نظامی شد. در گفتگوهای خصوصی با همتایان آمریکایی، مقامات و دانشگاهیان چینی نیز همچنان آمریکا را به دلیل رکود روابط مقصر می‌دانند و تاکید می‌کنند که اگر دو طرف می‌خواهند در زمینه‌های دیگر همکاری کنند، باید مسیر خود را تغییر دهد.

تمرکز قدرت آقای شی و استراتژی «کووید صفر» او با محدود کردن کانال‌های ارتباطی، یک مشکل ساختاری در روابط را نیز تشدید کرده است. حتی رهبران بازنشسته دیگر تاثیر زیادی بر آقای شی ندارند، در حالی که رهبران جدیدتر که بیشتر به دلیل وفاداری خود انتخاب شده اند، بعید است که از تغییر مسیر حمایت کنند. محدودیت‌های کووید آقای شی همچنین جلسات رو در رو بین دانشگاهیان، رهبران تجاری و مقامات سطح پایین هر دو طرف را به شدت محدود کرده است.

و همچنین معادل چینی آناتولی وجود ندارد. دوبرینین، سفیر شوروی در واشنگتن از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۶ که از سال ۱۹۷۱ عضو کامل کمیته مرکزی اتحاد جماهیر شوروی بود و یکی از افراد برجسته در زمینه تنش زدایی بود. کین گانگ، سفیر چین در واشنگتن از اواسط سال ۲۰۲۱، به تازگی به کمیته مرکزی پیوسته است. اما انتظار می رود که او به خانه برود تا وزیر خارجه بعدی چین باشد. نیکلاس برنز، سفیر آمریکا در پکن، صلاحیت نمایندگی آقای بایدن را دارد اما دسترسی کمی به حلقه داخلی آقای شی دارد. بنابراین، این روابط به طور فزاینده ای به تماس مستقیم بین شی و بایدن بستگی دارد که تنظیم آن دشوار است.

هنوز این احتمال وجود دارد که آنها بتوانند در بالی پیشرفت بیشتری از حد انتظار داشته باشند. . هنگامی که جانسون و کوسیگین سرانجام در گلاسبورو، نیوجرسی ملاقات کردند، ده ساعت گفتگوی نسبتاً دوستانه داشتند و تمایل مشترک خود را برای محافظت از نوه های خود در برابر وحشت جنگ ابراز کردند. هیچ پیشرفتی فوری حاصل نشد و روابط در سال ۱۹۶۸، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی به چکسلواکی حمله کرد، دچار شکست شد. اما نشست گلاسبورو به هموار کردن راه برای نشست‌ها و توافق‌های امنیتی که زیربنای تنش‌زدایی در دهه ۱۹۷۰ بود، کمک کرد.

مقامات آمریکایی و چینی مدت‌هاست که مقایسه‌ها با جنگ سرد را رد کرده‌اند و نگران این هستند که این مقایسه‌ها ممکن است خودشکوفایی داشته باشند. چین برخلاف شوروی، روابط تجاری عمیقی با آمریکا دارد و به دنبال انقلاب جهانی نیست. این دو قدرت در حال جنگ نیابتی نیستند. با این حال، زمانی که هر یک در برنامه‌های بلندمدت برای رویارویی اقتصادی و نظامی با دیگری قفل می‌کنند، این شباهت‌ها چشمگیرتر می‌شوند. و بدون جایگزینی، جنگ سرد حداقل مدل هایی را برای مدیریت تنش ها فراهم می کند، مانند توافقنامه حوادث در دریا که در سال ۱۹۷۲ امضا شد. در مورد شیمی شخصی که آنها سعی کردند طی یک سری جلسات زمانی که هر دو معاون رئیس جمهور بودند در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ ایجاد کنند. ترس این است که هیچ کدام حاضر نشوند تا زمانی که یک بحران بزرگتر محاسبات استراتژیک آنها را تغییر دهد، مصالحه کنند. یک تشبیه بدبینانه تر ممکن است نشست وین در سال ۱۹۶۱ باشد، زمانی که کندی و خروشچف در مورد مسائلی از جمله دسترسی غرب به برلین مخالفت کردند. سال بعد، بحران موشکی کوبا آنها را به آستانه جنگ هسته ای رساند. ■

مشترکین می توانند در ثبت نام کنند Drum Tower ، خبرنامه هفتگی جدید ما، برای درک آنچه جهان از چین می سازد—و چین از جهان چه می سازد.