به تعویق انداختن سرشماری هند برای مردم وحشتناک است کشور

Three سال‌ها پیش، قرار بود دولت هند فهرستی طولانی از سؤالات اساسی اما مهم را به شهروندانش ارائه کند. چند نفر در خانه شما زندگی می کنند؟ این از چه چیزی ساخته شده است؟ توالت داری؟ یک ماشین؟ اتصال به اینترنت؟ این پاسخ ها داده های سرشماری قبلی کشور در سال ۲۰۱۱ را که با توجه به توسعه سریع هند، به شدت قدیمی بود، تازه می کند. با این حال، به دلیل قرنطینه کووید-۱۹ در هند، سؤالات هرگز پرسیده نشد.

تقریباً سه سال بعد، و اگرچه هند رسماً همه گیری را پشت سر گذاشت، هیچ تلاشی برای برنامه ریزی مجدد سرشماری ده ساله صورت نگرفت. این ممکن است تا پس از انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۲۴ یا اصلاً اتفاق نیفتد. سیاستمداران مخالف و کارشناسان توسعه بوی موش می دهند.

نارندرا مودی اغلب دستاوردهای خود را اغراق می کند. به عنوان مثال، ادعای نخست وزیر هندو-ناسیونالیست مبنی بر اینکه تمام روستاهای هندی در ساعت او برق گرفته اند، این تعریف را نادیده می گیرد: فقط ساختمان های عمومی و ۱۰ درصد از خانواده ها نیاز به اتصال دارند تا روستا به عنوان چنین حساب شود. و سه سال پس از اینکه آقای مودی هند را «بدون اجابت مزاج باز» اعلام کرد، میلیون‌ها روستایی هنوز در حال پاکسازی دیوارهای دیواری هستند. عدم وجود اطلاعات به روز سرشماری بررسی چنین ادعاهای متورم را دشوارتر می کند. این همچنین یک فاجعه برای مجموعه وسیعی از سیاست گذاری های متکی بر داده های جامد جمعیت و توسعه است.

اولین سرشماری مناسب هند در سال ۱۸۸۱ توسط مدیران استعماری بریتانیا انجام شد که این یافته را محاسبه کردند. کسب اطلاعات بیشتر در مورد موضوعات خود به آنها کمک می کند تا قدرت را تحکیم کنند. هند مستقل همچنان هر دهه یک بار برگزار می کند. از داده‌های سرشماری برای تعیین اینکه چه کسی کمک غذایی دریافت می‌کند، چقدر به مدارس و بیمارستان‌ها در سراسر کشور پرداخت می‌شود، و نحوه ترسیم مرزهای حوزه انتخابیه استفاده می‌شود. آنها همچنین مبنای بررسی‌های دقیق‌تر و نمونه نماینده‌ای در مورد مصرف خانوار، معیار کلیدی فقر، و نگرش‌های اجتماعی و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و فناوری هستند.

مدتی است که سیاست گذاران می توانند خود را با برآوردها کنار بگذارند، اما در نهایت باید با اعداد دقیق تصحیح شوند. پروناب سن، رئیس سابق کمیسیون ملی آمار که در این زمینه کار می‌کند، می‌گوید: «در حال حاضر ما به داده‌های سرشماری سال ۲۰۱۱ تکیه می‌کنیم، اما می‌دانیم که نتایج ما تا حد زیادی کاهش خواهد یافت، زیرا از آن زمان همه چیز بسیار تغییر کرده است. بررسی مصرف خانوار و داده های بد منجر به سیاست بد می شود. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ تخمین زد که حدود ۱۰۰ میلیون نفر ممکن است کمک های غذایی را که حق دریافت آن را داشتند، از دست داده باشند، زیرا سیستم توزیع از اعداد ده ساله استفاده می کند.

به طور مشابه، قبل از ساختن مدارس و استخدام معلمان، دانستن چند کودک در یک منطقه مهم است. نارایانان اونی، که به دولت در مورد سرشماری مشاوره می دهد، می گوید که ضعف آموزشی ناشی از فقدان چنین دانشی به ویژه در شهرهای با رشد سریع مانند دهلی یا بنگلور شدید است. “ما اساساً نمی دانیم که اکنون چند نفر در این مکان ها زندگی می کنند، بنابراین برنامه ریزی مناسب برای خدمات عمومی واقعاً دشوار است.”

وزارت کشور، که مسئول آن است. سرشماری، همچنان به تعویق افتادن آن به دلیل همه‌گیری، اخیراً در پاسخ به سؤال پارلمان در ۱۳ دسامبر، متهم می‌شود. این سازمان گفت که تأخیر «تا دستورات بعدی» ادامه خواهد داشت و هیچ چارچوب زمانی برای ازسرگیری جمع‌آوری داده‌ها ارائه نمی‌کند. بسیاری از آماردانان و دانشمندان علوم اجتماعی با این توضیح گیج شده اند: بیش از یک سال است که هند برگزاری انتخابات و دیگر رویدادهای بزرگ سیاسی را از سر گرفته است.

درست است، روند سرشماری مستلزم آموزش حدود ۳ میلیون “سرشماری” است تا با پرسشنامه ها خانه به خانه بروند و جاه طلبی دولت برای ثبت پاسخ های دیجیتالی برای اولین بار ممکن است باعث شود کار پیچیده تر معلمان که معمولاً بیشتر این کار را انجام می دهند، تازه به مدارس بازگشته اند. فرصت انجام سرشماری کوتاه است، زیرا وزش بادهای موسمی تردد در بسیاری از نقاط کشور را برای بیشتر سال دشوار می کند. با این حال، چنین موانع لجستیکی هرگز مدیران قبلی را که سرشماری را انجام دادند متوقف نکرد. آقای مودی باید توضیح دهد که چرا به نظر می رسد دولت او قادر به پیروی از آنها نیست.■