جنگ های فرهنگی به کانادا آمده است
به گزارش اخبار تازه و به نقل از Economist:
را پشتیبانی نمی کند.
اودر ۱۰ اکتبر اسکات مو، نخست وزیر محافظه کار ساسکاچوان، استان سبد نان کانادا، قانونگذاران را دو هفته زودتر برای رسیدگی به وضعیت اضطراری به مجلس خود فراخواند. هیچ بیماری پژمرده ذخایر غلات حیاتی استان را آلوده نکرده بود. هیچ خطری برای صنعت حیاتی پتاس آن وجود نداشت. این تهدید دنیوی تر بود: اینکه دانش آموزان زیر ۱۶ سال می توانند نام یا ضمیر مورد نظر خود را در مدرسه انتخاب کنند، بدون اینکه نیازی به رضایت والدین خود داشته باشند.
آقای مو بسیار فراتر می رود. دولت استانی او در ماه اوت سیاست جدیدی را ارائه کرد که به رضایت والدین نیاز دارد. در ماه سپتامبر، مایکل مگاو، یک قاضی، تصمیم گرفت که این قانون را به تأخیر بیاندازد، زیرا ممکن است باعث “زیان جبران ناپذیر” شود. به گفته آقای مگاو، شواهد کمی وجود دارد مبنی بر اینکه وزارت آموزش و پرورش این سیاست را با معلمان، والدین یا دانش آموزان مورد بحث قرار داده است.
در پاسخ، آقای Moe به “بدون وجود بند” کانادا استناد کرده است. این به بخش ۳۳ منشور حقوق و آزادی های کانادا اشاره دارد که به پارلمان فدرال یا هر قانونگذار استانی اجازه می دهد تا پیشگیرانه از بی اعتبار شدن یک قانون توسط قاضی جلوگیری کند. برخی از حقوق اساسی کانادایی ها، مانند آزادی بیان یا مذهب، با استفاده از این بند قابل تعلیق هستند. تا همین اواخر، به ندرت از آن استفاده می شد، اگرچه پوپولیست هایی مانند آقای فورد به طور فزاینده ای برای موضوعات مختلف به آن روی آوردند.
آقای مو استدلال می کند که دستور قضایی حقوق والدین را در نظر نمی گیرد. همانطور که اکونومیست به مطبوعات رفت، این قانون قرار بود توسط دولت استان تصویب شود. ممکن است چالش های حقوقی بیشتری در پی داشته باشد.■