“خسته نه تضعیف روحیه”: کارگران فناوری اوکراین با خستگی فزاینده جنگ مبارزه می کنند

وقتی نیروهای روسی از مرز اوکراین عبور کردند و به سمت خارکف حرکت کردند، سرهی اودوکیموف سوار ماشینش شد و شروع به رانندگی کرد. او به یاد می آورد: «شهر مملو از پست های بازرسی و محاصره بود. من فقط در هر ایست بازرسی توقف کردم و پرسیدم: به چه کمکی نیاز دارید؟ نوشیدنی های گرم، چای، قهوه، نوشیدنی های انرژی زا، لباس گرم؟”

خارکف، فقط ۳۰ کیلومتر (۱۹ مایل) از مرز، محل برخی از شدیدترین درگیری ها در آغاز درگیری بود. اودوکیموف، مهندس شاغل در شرکت نرم‌افزاری سوئدی-اوکراینی سیگما، هفته‌های اول را صرف تامین و رساندن آذوقه به سربازانی که نیروهای دفاعی شهر را بر عهده داشتند، و به غیرنظامیانی که در ایستگاه‌های مترو و زیرزمین‌های زیرزمینی پناه می‌دادند، پرداخت.

در حالی که مدافعان به آرامی نیروهای روسی را فراتر از محدوده شهر می راندند، او آنها را تعقیب کرد و صدها وعده غذای گرم را در روز از رستوران های خارکف به سربازان مستقر در جنگل ها فرستاد.

اودوکیموف یکی از بیش از ۷۰۰ کارمند سیگما مستقر در خارکف بود که روسیه در فوریه ۲۰۲۲ حمله کرد. در حالی که او در حال ارائه کمک بود، شرکت برای تخلیه کارکنان و خانواده هایشان از منطقه جنگی تلاش می کرد.

آنها کاملاً ناآماده نبودند. برای ماه‌ها قبل از شروع تهاجم، رهبری شرکت تمرین‌های برنامه‌ریزی روی میز را انجام داده بود، و برخی موارد احتمالی را ایجاد کرده بود، اما سرعت پیشروی روسیه آنها را غافلگیر کرد و به این معنی بود که برنامه باید دوباره تنظیم شود.

هفته قبل از جنگ، ناوگان اتوبوسی را رزرو کرده بودند که مردم را بیرون می برد. اوگنی باچینسکی، رئیس انطباق سیگما که بر طرح تخلیه نظارت داشت، به الجزیره گفت: «اما هنگامی که شروع شد، مشکل این بود که رانندگان اتوبوس از رفتن خودداری کردند.

دو هفته طول کشید تا همه کسانی که می‌خواستند خارکف را ترک کنند از شهر خارج شده و به امنیت نسبی غرب کشور بروند. برخی از تخلیه‌شدگان شرق در دفتر مرکزی شرکت در کیف می‌خوابیدند. این یک دوره پر هرج و مرج بود، اما به زودی، شرکت دوباره راه اندازی شد.

باچینسکی گفت: “تمام چیزی که ما برای کار نیاز داریم، یک شخص، یک اتصال اینترنت و یک لپ تاپ است.” “در عرض دو هفته، من فکر می کنم ۹۵ درصد از مردم ما در واقع در حال فعالیت بودند.”

بسیاری از شرکت های فناوری در اوکراین داستان مشابهی دارند. مدیرانی که قبلاً روی حساب‌های سود و زیان تمرکز کرده بودند، ناگهان مجبور شدند در لجستیک و کمک‌های بشردوستانه متخصص شوند و دریابند که چگونه افراد خود را زیر آتش بکشند و تجارت خود را با تیم‌هایی که از جنگ پراکنده شده بودند، حفظ کنند.

به طور کلی، آنها موفق شدند، و صنعت نه تنها زنده ماند، بلکه رشد کرد، برخلاف احتمال رشد کرد، پول آورد، مردم را در سر کار نگه داشت همانطور که بقیه اقتصاد با مشکل مواجه شدند، و مستقیماً از تلاش های جنگ با چرخش به فناوری میدان جنگ را ایجاد کنید.

در حالی که جنگ وارد سومین سال خود می شود، برخی از زیبایی ها از آن معجزه بیرون آمده است. جذب سرمایه گذاری و مشتریان از خارج از کشور سخت تر شده است و این بخش از فرار مغزها و خستگی رنج می برد. اما، رهبران فناوری می‌گویند، انعطاف‌پذیری که این صنعت در روزهای اولیه جنگ ایجاد کرد، دست نخورده است.

اولگ پولوینکو، کارآفرین فناوری و مشاور شهردار کیف در زمینه فناوری، گفت: «البته ما خسته هستیم. “اما ما تضعیف نشده ایم.”

“یک کشور بسیار پرخطر”

صنعت فناوری اوکراین قبل از تهاجم گسترده در حال رشد بود. یک نیروی کار بزرگ، جوان و تحصیلکرده، آن را به مکانی طبیعی برای شرکت‌ها در اروپای غربی تبدیل کرد تا دفاتر پشتیبان برای توسعه نرم‌افزار و پشتیبانی فنی راه‌اندازی کنند. کارآفرینان محلی یک صنعت برون سپاری فناوری ایجاد کردند که با مشتریان در سراسر جهان کار می کرد. صحنه استارت‌آپ پرهیاهو بود و در اطراف پردیس‌های جدید با فناوری پیشرفته در کیف، لویو و خارکف جمع می‌شد.

دولت که مایل به تنظیم مجدد اقتصاد به دور از صنایع سنگین دوران شوروی بود، معافیت های مالیاتی و سایر حمایت های تجاری را تحت ابتکار “دیا سیتی” خود ایجاد کرد. طبق داده‌های انجمن فناوری اطلاعات اوکراین، صادرات فناوری بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ تقریباً سه برابر شد و به بیش از ۷ میلیارد دلار رسید.

در سال ۲۰۲۲، حتی با وجود هزاران شرکت سازنده آن در زیرزمین، روی ژنراتورها و اتصالات Starlink، این صنعت در واقع رشد کرد. در حالی که اقتصاد اوکراین نزدیک به یک سوم کوچک شد، صادرات فناوری آن نزدیک به شش درصد افزایش یافت. شرکت‌های فناوری جهانی با اعلام سرمایه‌گذاری، اهدای منابع محاسباتی و حمایت از شرکت‌ها به حمایت از کشور شتافتند. بسیاری از مشتریان بین المللی این بخش متعهد شدند علیرغم خطرات، به همکاری با اوکراینی ها ادامه دهند.

“این برای همه یک شوک بود. همه می خواستند به اوکراین کمک کنند. “گاهی اوقات به نظر یک کمک مالی بود، نه تجارت، اما پاسخ بسیار زیاد بود.”

حفظ شتاب همیشه سخت بود و در سال ۲۰۲۳، صادرات فناوری به کمتر از کل سال ۲۰۲۱ کاهش یافت. ولنیتسکا به الجزیره گفت: «دو سال گذشته است. «یک بحران در جهان وجود دارد، یک رکود. شما در حال حاضر در مورد اوکراین زیاد در جهان نمی شنوید.”

بسیاری از شرکت‌های فناوری پیدا کردن مشتریان جدید با مشکل مواجه هستند. اوکراین یک کشور بسیار پرخطر است. هر زمان که متخصص فناوری شما می تواند به ارتش فراخوانده شود یا کشته شود. مردان در سن نظامی اجازه خروج از کشور را ندارند، بنابراین نمی توانند برای ملاقات با مشتریان یا شرکای بالقوه به خارج از کشور بروند.

سرمایه‌گذاران خطرپذیر می‌گویند که می‌خواهند با اوکراین کار کنند، اما باید ریسک سرمایه‌گذاری‌های خود را کاهش دهند. این بدان معناست که آنها تمایلی به سرمایه گذاری در کسب و کاری ندارند که کل تیم مدیریتی و زیرساخت آن در اوکراین مستقر است.

برخی از استارت‌آپ‌ها با راه‌اندازی دفاتر در خارج از کشور سازگار شده‌اند، و اکنون خوشه‌های فناوری اوکراینی در ورشو، برلین و سایر شهرهای اروپایی و همچنین پایگاه‌هایی در سیلیکون ولی در ایالات متحده وجود دارد. تعداد زنان شاغل در پست‌های ارشد در صنعت افزایش یافته است که به استارت‌آپ‌ها کمک کرده تا در سطح بین‌المللی بسازند.

اما خطرات و مشکلات زندگی و کار در کشوری که در حال جنگ است بسیاری از مردم را ترک کرده است. تحقیقات انجام شده توسط Lviv IT Cluster، یک انکوباتور، نشان داد که ۶۵۰۰۰ متخصص فناوری اوکراین اکنون در خارج از این کشور زندگی می کنند. ولنیتسکا گفت: «این سخت ترین سؤال برای اوکراین است. “ما فرار مغزهای زیادی داریم.”

اوکراین به استعدادهای فنی نیاز دارد. این کشور به شدت بر استارتاپ های خود تکیه کرده است تا به آن کمک کند تا با ارتش روسیه بسیار بزرگتر مبارزه کند. یک صنعت فناوری نظامی با رشد سریع است پیشرو در جهان در نوآوری در هواپیماهای بدون سرنشین، امنیت سایبری و سایر ابزارهای میدان نبرد. از زمان شروع جنگ، شرکت‌های دفاعی جهانی برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید امیدوارکننده، آزمایش ابزارهای خود و جمع‌آوری داده‌ها به کشور هجوم آورده‌اند. پس از پایان جنگ، صنعت فناوری منبع مهمی از مشاغل و سرمایه گذاری برای بازسازی اقتصاد ویران شده خواهد بود.

«بسیاری از Plan Bs»

«حالا، بد است. ولنیتسکا به الجزیره گفت، اما این فرصتی برای ما برای بازسازی از صفر، و ساختن کشوری نوآورتر است. بسیاری از صنایع سنتی ویران شدند. بنابراین آیا می‌خواهیم کارخانه‌های جدیدی بسازیم یا می‌خواهیم چند شرکت فناوری نوآورانه بسازیم؟»

SET Volnytska دو ماه قبل از تهاجم تمام عیار راه اندازی شد، به این امید که دانش آموزان را برای تبدیل شدن به کارآفرینان فناوری آماده کند. مانند بقیه اکوسیستم های فناوری، آنها مجبور بودند خود را وفق دهند، دوره های خود را آنلاین بگذرانند و برنامه درسی را با واقعیت فعلی تطبیق دهند.

در ماه می ۲۰۲۲، پس از تهاجم، آنها یک دوره امنیت سایبری راه اندازی کردند. پنج و نیم هزار نفر درخواست دادند. دانشگاه در حال آماده شدن برای راه اندازی یک برنامه بین المللی است که بر شهرهایی با جمعیت زیادی از پناهندگان اوکراینی متمرکز است.

“دانشجویان ما یک سال در لهستان، سال دوم در برلین، به عنوان مثال، سال بعد در لندن، و برای سال آخر، ما می خواهیم آنها را به کیف برگردانیم تا به آنها نشان دهیم که وجود دارد. ولنیتسکا گفت: هنوز فرصت ها در اوکراین وجود دارد.

با نزدیک شدن به دومین سالگرد تهاجم تمام عیار، روایت جهانی پیرامون اوکراین تحت تسلط سیاست داخلی متحدان بین المللی آن قرار گرفته است.

کمک های نظامی ایالات متحده توسط بحث های کنگره متوقف شده است. در حالی که صنعت فناوری به طور کلی از اوکراین حمایت می کند، مالک X، ایلان ماسک، تبلیغات روسیه را تقویت کرده است، از جمله تقویت مصاحبه جنجالی رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین توسط تحریک کننده جناح راست تاکر کارلسون. در زمین، جنگ جنبشی به بن بست شدیدی رسیده است.

دنیس گورک، کارآفرین فناوری و سرمایه‌دار خطرپذیر که نقش مهمی در لابی کردن بخش فناوری ایالات متحده برای حمایت در روزهای اولیه مناقشه داشت، گفت: «چند ماه پیش قطعاً خستگی وجود داشت. مردم از توانایی ارتش برای راه اندازی یک حمله متقابل «انتظارات متورم» داشتند. اما، او می گوید، آن لحظه گذشته است.

گوراک گفت: «راستش، من احساس می‌کنم مردم متوجه می‌شوند هیچ چیز تغییر نکرده است. ما هنوز باید کار را انجام دهیم. ما نمی توانیم به خودمان اجازه دهیم که خسته شویم.» او که سال‌هاست در ایالات متحده مستقر است، ماه آینده به اوکراین برمی‌گردد.

اودوکیموف هنوز در خارکف است. شهر همچنان توسط پهپادها و موشک های روسی بمباران می شود و او اکنون شغل روزانه خود به عنوان مهندس را با نقش رئیس صندوق خیریه سیگما ترکیب می کند.

او می‌گوید

زندگی و کار بسیار نزدیک به جنگ به معنای داشتن “برنامه Bهای زیادی است”.

“در صورت قطع برق، من منبع تغذیه از جمله منابع گازوئیل و بنزین دارم. در صورت قطعی اتصال به اینترنت، سه یا چهار کانال اینترنتی در مناطق مختلف جغرافیایی خارکف رزرو و رزرو کرده ام.»

به حالت عادی برنگشته است، و روزهایی وجود دارد که بار عاطفی تأثیرگذار است. اودوکیموف گفت: «[اما] زندگی در اینجا متوقف نشده است. “ما کار میکنیم؛ ما خوب هستیم.”