در دوران دنیل اورتگا، نیکاراگوئه به یک حزب تک حزبی تبدیل شده است حالت

Tسلام برندا روچا، رئیس شورای انتخابات نیکاراگوئه، گفت که باید یک «جشن مدنی» باشد. در عوض، انتخابات شهرداری نیکاراگوئه در ۶ نوامبر یک مسخره بود. حزب حاکم، جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستا، پس از تصرف ۱۲ شهرداری باقیمانده که توسط احزاب دیگر اداره می شد، کنترل تمامی ۱۵۳ شهرداری را به دست گرفت. نیکاراگوئه اکنون در واقع یک کشور تک حزبی است. برخی می گویند یک خانواده.

انتخابات سال‌های اقتدارگرایی خزنده را در بر می‌گیرد. در این کشور که توسط رئیس جمهور دانیل اورتگا، یک چریک سابق مارکسیست، و روزاریو موریلو، همسر و معاون او اداره می شود. آقای اورتگا در سال ۱۹۷۹ پس از شرکت در انقلابی علیه آخرین سوموزاها، یک سلسله دزدسالار با حمایت آمریکا که ۴۳ سال حکومت کرده بود، رئیس جمهور شد. آقای اورتگا در انتخابات سال ۱۹۹۰ شکست خورد و از قدرت کنار رفت. از زمان بازگشت به قدرت در سال ۲۰۰۷، او قول داده است که دیگر آن را از دست ندهد.

پس از بازگشت به دفتر، با تاجران تماس گرفت و با یکی از شدیدترین ممنوعیت‌های سقط جنین در جهان، کلیسای کاتولیک رومی را به دست آورد. بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ نیکاراگوئه ۴.۵ میلیارد دلار نفت ونزوئلا را با قیمت‌های تخفیف خریداری کرد. درآمد حاصل از فروش آن به بانک‌های متعلق به حزب حاکم ریخته شد و به حامیان اورتگا پرداخت شد. اقتصاد بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ به طور متوسط ​​۵ درصد در سال رشد کرد. سهم افرادی که با کمتر از ۳.۲۰ دلار در روز زندگی می‌کردند از ۲۷ درصد در سال ۲۰۰۵ به ۱۰ درصد در سال ۲۰۱۷ کاهش یافت. با سکوت یا خرید منتقدان احتمالی، آقای اورتگا مسئولیت را به دست گرفت. تمام شاخه های ایالت دادگاه عالی (که به طور گسترده توسط آقای اورتگا کنترل می شود) محدودیت های دوره را لغو کرد و رهبر اپوزیسیون و ۱۶ تن از حامیانش را از کنگره اخراج کرد.

اخیراً رژیم اخیراً اعلام کرده است. خونین تر و گستاخ تر شوند. هنگامی که دانشجویان و بازنشستگان در سال ۲۰۱۸ به طور مسالمت آمیز علیه دولت تظاهرات کردند، پلیس و جنایتکاران ساندینیستا بیش از ۳۵۰ نفر را کشتند. قبل از انتخابات سراسری سال گذشته، که در آن آقای اورتگا برای چهارمین دوره متوالی پیروز شد، هر هفت نامزد اپوزیسیون ریاست جمهوری محبوس شدند. حدود ۲۱۹ دانشجو، روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر پشت میله های زندان هستند. بسیاری از آنها در ال چیپوته، یک زندان شکنجه در ماناگوا، پایتخت هستند. یک فرمانده سابق انقلابی که تبدیل به منتقد شد در ماه فوریه پس از محرومیت از کمک پزشکی درگذشت. بسیاری از زندانیان در سلول های انفرادی به سر می برند. برخی گرسنه مانده اند.

آقای اورتگا و خانم موریلو حتی به کلیسای کاتولیک رفته اند. در شش ماه گذشته، دولت ۱۱ کشیش را که نقض حقوق بشر را محکوم کرده بودند، حبس کرده است. یک اسقف پس از اینکه خانم موریلو ادعا کرد مرتکب “جنایت علیه معنویت” شده است، در بازداشت خانگی قرار گرفت.

حداقل ۲۰۰۰ NGO و ۵۰ رسانه مستقل این رسانه ها اخیرا تعطیل شده اند. به گفته اورناس آبیرتاس، یک گروه جامعه مدنی، در هفته انتخابات شهرداری، ۳۱ نفر دستگیر شدند. همچنین تخمین می‌زند که بیش از ۸۰ درصد نیکاراگوئه‌ای برای رای دادن به خود زحمت ندادند. در عوض با پای خود رای می دهند. در نظرسنجی اخیر CID-Gallup بیش از نیمی از نیکاراگوئه‌ها گفتند که می‌خواهند مهاجرت کنند. حواله‌ها ۱۵ درصد از gdp را تشکیل می‌دهند.

این ایالت اکنون مانند یک تجارت خانوادگی به نظر می‌رسد. از ۹ فرزند این زوج حاکم، هشت نفر در دولت پست دارند یا به اداره شرکت های دولتی کمک می کنند. تنها دخترخوانده‌ای که شغل دولتی آلو ندارد در تبعید است زیرا ادعا می‌کند آقای اورتگا در کودکی از او سوء استفاده جنسی کرده است (او این موضوع را رد می‌کند). به گفته Confidencial، یک روزنامه نیکاراگوئه، این خانواده با حداقل ۲۲ تجارت از جمله شرکت های نفتی و شرکت های دارایی مرتبط هستند. آخرین باری که اولین زوج ثروت خود را ۲۰ سال پیش گزارش کردند، زمانی که ادعا کردند ۳۰۰۰۰۰ دلار دارند.

تا کنون آقای اورتگا در برابر فشارها غیر قابل نفوذ به نظر می رسید. ایالات متحده و اتحادیه اروپا چندین تن از اعضای خاندان حاکم و همچنین ده ها تن از نزدیکان آنها از جمله خانم روشا را تحریم کرده اند. در اکتبر، دولت جو بایدن تحریم‌های جدیدی را علیه صنعت طلا اعلام کرد که سال گذشته تقریباً یک میلیارد دلار از این فلز را صادر کرد. در همین حال، رژیم دیگر نمی تواند تا این حد به همتایان خودکامه که زمانی از آن حمایت می کردند تکیه کند. ونزوئلا و کوبا در تنگنای نقدینگی قرار دارند. گوستاوو پترو، رئیس‌جمهور چپ‌گرای جدید کلمبیا، شایعه شده بود که امیدوار است میانجی‌گری کند، اما به نظر می‌رسد که هیچ چیزی از آن حاصل نشده است. بنجامین گدان از مرکز ویلسون، یک اندیشکده آمریکایی، می‌گوید این زوج دیکتاتور «کاملا راضی هستند که مانند کره شمالی منزوی باشند تا حکومت خود را حفظ کنند».

در مورد منجمد کردن نیکاراگوئه از توافقنامه تجارت آزاد آمریکای مرکزی با ایالات متحده صحبت می شود. به طور غیرقابل توضیحی، بانک مرکزی آمریکای مرکزی برای یکپارچگی اقتصادی، مستقر در هندوراس، از سال ۲۰۱۸ بیش از ۱ میلیارد دلار به نیکاراگوئه وام داده است. رئیس جمهور سابق، به ائتلافی از چپ های دموکراتیک، همراه با آقای پترو در کلمبیا و گابریل بوریک در شیلی، منجر خواهد شد که می تواند برای میانجیگری با رژیم تلاش کند.

اما اورتگاها ممکن است باعث سقوط خود شوند. نیکاراگوئه‌ای‌ها از هدر دادن متظاهرانه خانم موریلو از پول نقدی که به سختی به دست آورده‌اند (مثلاً روی درختان برقی پر زرق و برق در خیابان اصلی ماناگوئه) خشمگین هستند. رایان برگ از مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی، یک اتاق فکر، می گوید. اورتگا درسی از انقلاب خود را فراموش کرده است. سلسله های استبدادی برای همیشه دوام نمی آورند. ■