روسیه می تواند طی چند هفته باخموت را تصاحب کند

VLADIMIR PUTIN رژه را دوست دارد. هنگامی که او در ۲۴ فوریه سال گذشته به اوکراین حمله کرد، امیدوار بود “عملیات نظامی ویژه” او ظرف چند روز به پیروزی برسد. برخی از واحدها ظاهراً لباس های فرم آماده بسته بندی شده داشتند. بعدها او امیدوار بود پیروزی سالانه ۹ مه او در راهپیمایی روز اروپا با پاییز همزمان شود. ماریوپول، شهر بندری در دریای آزوف. اما اوکراین یک هفته دیگر مقاومت کرد و رژه در مسکو یک اسکوی مرطوب بود. رژه امسال اکنون تهدیدآمیز به نظر می رسد. در ۳ می، روسیه اعلام کرد که دو پهپاد اوکراینی را که خود کرملین را هدف قرار داده بودند، سرنگون کرده است. (اوکراین مسئولیت را رد کرد.)

به هر حال احتمالاً این رژه مجدداً کم بود. جشن گرفتن. امسال هدف آقای پوتین بسیار کوچکتر از ماریوپل است. و هنوز محقق نشده است. بیش از ده ماه است که روسیه در تلاش برای فتح باخموت بوده است. ، شهری در شرق منطقه دونباس با ۷۰۰۰۰ نفر جمعیت قبل از جنگ. افزایش درگیری‌ها نشان می‌دهد که ژنرال‌های روسیه به شدت در تلاش هستند تا آن را تا ۹ مه به کرملین تحویل دهند – به هر قیمتی که باشد. در اول ماه مه، کاخ سفید اعلام کرد که تنها از دسامبر تاکنون بیش از ۲۰۰۰۰ روس کشته شده اند. بخش بزرگی از آن‌ها احتمالاً در باخموت یا اطراف آن کشته شده‌اند، و این شاید پرهزینه‌ترین نبرد از زمان حمله ایران به بصره در ۳۶ سال پیش باشد. یکی از مقامات می گوید که نیروهای اوکراینی که از سلاح خارج شده اند، روزانه ۵۰ تا ۷۵ متر عقب نشینی می کنند. آنها اکنون محدود به غربی ترین مناطق شهر هستند (نقشه را ببینید).

کتاب‌های درسی، وقتی نوشته می‌شوند، مطمئناً بر این موضوع تمرکز می‌کنند که چرا در وهله اول بر سر شهر دعوا شده است. باخموت اهمیت استراتژیک محدودی دارد. دفاع طبیعی بهتری در تپه های غرب شهر وجود دارد. خود شهر به تلی از آوار در حال دود تبدیل شده است. بر اساس اسنادی که اخیراً درز کرده پنتاگون، آمریکا از ژانویه به طور خصوصی از رهبری اوکراین خواسته است که عقب نشینی کند. اما باخموت وزنی سیاسی پیدا کرده است که به نظر می‌رسد بر ضرورت نظامی برتری دارد. از زمان آغاز جنگ در ژوئیه گذشته، این جنگ به نمادی از سرپیچی اوکراین تبدیل شده است. روس‌ها به شدت می‌خواهند شهر را، هرچند کوچک و ویران‌شده، به‌عنوان سرپوشی برای کارزار پرچم‌گذاری‌شان تصرف کنند: از اواخر تابستان، این شهر کانون اصلی نبرد آنها بوده است. برای اوکراین، تقریباً به همین دلیل اهمیت دارد – نفی پیروزی روحیه‌بخش روسیه و از بین بردن دشمن در این فرآیند.

نیروهای روسی به لطف تسلط توپخانه خود و همچنین استفاده از امواج انسانی محکومان بسیج شده و واحدهای تهاجمی زبده هوابرد، که اکنون در منطقه مستقر هستند، پیشروی چشمگیری داشته اند. کناره های شهر در ۲۵ آوریل، یکی از مقامات ارشد اطلاعات نظامی اوکراین به اکونومیست گفت که اوکراین تنها ۱۵ درصد از شهر را کنترل می کند، که به معنای نرخ پیشرفت است که به این معنی است که روسیه می تواند باخموت را ظرف چند هفته تصرف کند.

ژنرال‌های اوکراینی به‌طور خصوصی استدلال می‌کنند که روند نبرد با این وجود، تصمیم آنها برای ادامه دفاع از باخموت را ثابت کرده است. برخی از فرماندهان اوکراینی می گویند که تلفات روسیه در اطراف شهر به ده بر یک در برابر روسیه رسیده است. ناظران مستقل می گویند که این بسیار زیاد است. کنراد موزیکا، کارشناس نظامی لهستانی که در ماه مارس از باخموت بازدید کرد، خاطرنشان می کند که نسبت تلفات در طول زمان تغییر کرده است. اما در یک نقطه پایین در ژانویه و فوریه، زمانی که نیروهای روسی تهدید به محاصره استقرار اوکراینی کردند، احتمالاً این نسبت به یک اندازه رسید، او می‌گوید: یک ضرر اوکراینی به ازای هر روسیه، وضعیت نگران‌کننده‌ای است، با توجه به مزیت نیروی انسانی روسیه.

در ماه مارس اوضاع تا حدودی بهبود یافت، هرچند تنها پس از آن که اوکراین نیروهای ویژه ای را برای ایمن سازی جناح های شمالی و جنوبی مستقر کرد. سه هفته گذشته که با افزایش قدرت آتش روسیه مصادف شده است، به ویژه دشوار بوده است. آندری، یک توپخانه در تیپ ۹۳، یکی از دو نفری که مسئول دفاع از باخموت هستند، می گوید که نیروهای روسی اکنون می توانند هر دو جاده اوکراینی باقیمانده را به داخل شهر زیر پا بگذارند و تامین مجدد را با مشکل مواجه کنند. او می گوید که مسیر شمال غربی در حال حاضر “صعب العبور” است. جنوب “تحت گلوله باران دائمی” است.

نبرد هنوز تمام نشده است. اوکراین در باخموت از حد انتظار فراتر رفته است و مدت ها پس از آنکه سازمان اطلاعات آمریکا فکر می کرد این کشور خفه خواهد شد، ادامه داشت. یوگنی پریگوژین، رئیس گروه مزدور واگنر، که اکثریت علوفه توپ روسی را در باخموت تامین کرده است، علناً از اینکه سربازانش دیگر مهمات کافی ندارند، شکایت می کند. فرماندهان روسیه ممکن است عمداً در حال جیره بندی تجهیزات باشند. چیزی که کمتر مشخص است این است که آیا آنها این کار را در انتظار یک ضد حمله اوکراینی انجام می دهند یا به دلیل درگیری داخلی بین آقای پریگوژین و نیروهای مسلح عادی.

سرهی چرواتی، سخنگوی فرماندهی شرق اوکراین، می گوید که واگنر تنها نیروی تهاجمی واقعی در باخموت است. او می گوید که اکثریت قریب به اتفاق ۳۰ تا ۴۰ موج روزانه حملات در آنجا توسط واحدهای آنها از مواضع موجود در شهر انجام می شود. دیمیترو کوخارچوک، فرمانده گردان در تیپ ۳ حمله که در نزدیکی مستقر شده است، می گوید: فرماندهان روسی از پرتاب نیروهای خود به «حمله های چرخ گوشت» تردیدی نداشته اند. «اگر ما به سنگرهای آنها هجوم ببریم، آنها عملاً به سمت سربازان خود توپخانه شلیک می کنند. آنها واقعاً به آنها اهمیت نمی‌دهند.”

حتی اگر روسیه باخموت را بگیرد، این جوهر پیروزی پیره است. بزرگ کردن تصرف یک شهر استانی با ارزش استراتژیک مشکوک ممکن است توجه را به دستاوردهای کوچک روسیه در ده ماه جنگ متمرکز کند. در این روند، پتانسیل تهاجمی خود را از بین برده و خود را در برابر حمله متقابل آسیب پذیرتر کرده است. مسابقه آقای پوتین در میدان سرخ در ۹ می تنها نشان می دهد که او چقدر کم باید برای تهاجم خود نشان دهد. ■