ساختمان های در حال فرو ریختن و رویاهای شکسته: خانه های ناتمام چین
تایچونگ، تایوان – در اطراف میدان کاشی کاری شده در حومه شهر نانجینگ چین، مجموعه ای از ساختمان های آپارتمانی مانند ستون های سیمانی به سمت آسمان خاکستری بالا می روند.
در نگاه اول، این سازه‌ها گواهی بر رونق ساخت‌وساز الهام‌بخش چین است که نشان داد این کشور بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ از سیمان بیشتری نسبت به ایالات متحده در کل قرن بیستم استفاده کرده است.
اما با بررسی دقیق‌تر، توسعه بیشتر شبیه صحنه‌ای از یک داستان پسا آخرالزمانی است تا نمادی از عظمت.
در هیچ یک از ساختمان ها نور وجود ندارد و اکثر آنها فاقد در یا پنجره هستند.
سکوت وهم‌آوری بر محوطه، که پر از تجهیزات جداشده و مصالح ساختمانی است، پوشیده شده است، که گهگاه تنها با صدای برزنت که به‌طور تنبلی روی دسته‌ای از میله‌های آهنی تکان می‌خورد، می‌شکند.
هیچ ساکنی در رویت نیست.
جی ژانگ، ساکن ۶۱ ساله که خواستار نام مستعار شده بود، به الجزیره گفت: «کارگران در سال ۲۰۱۹ ساخت و ساز را متوقف کردند. “آنها می گویند به این دلیل است که توسعه دهنده پولش تمام شده است.”
در طی یک تماس ویدیویی، جی به یکی از بلندمرتبه‌های ناتمام اشاره می‌کند، جایی که او و همسرش در سال ۲۰۱۷ یک آپارتمان در طبقه ششم خریدند.
جی احساس می‌کرد که در حال خرید رویایی هستند که بیشتر پس‌اندازهای زندگی خود را در پیش‌پرداخت ۶۰ درصدی ملک ریختند.
جی گفت: «در آن زمان همه اینها فقط یک روستای قدیمی بود، اما زمانی که عوامل فروش نقشه‌های این منطقه را به ما نشان دادند، دیدم که چگونه می‌توانست به من و شوهرم بازنشستگی مورد نظرمان را بدهد.»
این مجتمع نوید طیف وسیعی از امکانات مدرن، نزدیکی به مجموعه‌ای از گزینه‌های خرید و دسترسی به امکانات پزشکی بسیار بهتر نسبت به دهکده شهری خارج از نانجینگ را می‌دهد که جی و همسرش در آن زندگی می‌کردند.
مهمتر از همه، این آپارتمان فرصتی را برای جی و شوهرش فراهم کرد تا با دختر و دو نوه خود در نانجینگ بسیار نزدیکتر زندگی کنند.
جی در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، گفت: «اما ما فرصتی برای لذت بردن از هیچ یک از آن نداشتیم.
اما با وجود اینکه آپارتمان آنها پنج سال پس از خرید هنوز تمام نشده است، رویای بازنشستگی جی در حال نابودی است.
جی در حالی که اشک‌هایش را پاک کرد، گفت: «و این فقط برای ما اتفاق نمی‌افتد». “متاسفانه در سراسر چین اتفاق می افتد.”
“ساختمانهای دم گندیده”
در سرتاسر چین، از گویلین در جنوب چین تا دالیان در شمال، خریداران بی‌شماری خانه پس‌انداز زندگی خود را در خانه‌هایی خالی کرده‌اند که هرگز محقق نشدند.
به‌اصطلاح «ساختمانهای دم پوسیده» که در زبان چینی شناخته می‌شوند، در حومه شهرها و مکان‌های مرکزی به طور یکسان پراکنده هستند. در نانجینگ، یک هتل، یک ساختمان اداری، یک موزه هنر و حتی یک قلعه برای سالها ناتمام مانده است.
در حومه شهر شنیانگ در شمال شرقی، محله ای برنامه ریزی شده با حدود ۲۶۰ ویلا به سبک اروپایی، تنها دو سال پس از شروع ساخت، توسط سازنده رها شد.
امروزه، زمین توسط کشاورزان محلی اشغال شده است که محصولات زراعی را در مسیرهای عبور از محله و گاوهای پشتی در محوطه بین ویلاها می کارند.
هزاران خانه تکمیل شده نیز در سراسر کشور در داخل شهرهای به اصطلاح ارواح خالی هستند.
در سال ۲۰۱۷، حدود ۶۵ میلیون واحد – یک پنجم کل خانه‌های چین – خالی بودند.
در ماه سپتامبر، هه کنگ، معاون سابق اداره آمار کشور، گفت که احتمالاً تعداد خانه‌های خالی از ۱.۴ میلیارد نفر جمعیت کشور بیشتر است.
مقامات محلی تلاش‌های مختلفی را برای مقابله با این مازاد انجام داده‌اند، از حذف محدودیت‌های خرید خانه تا ارائه مشوق‌هایی مانند خودروهای جدید، تلفن‌های هوشمند و شمش‌های طلا به خریداران.
اما به گفته تحلیلگران، چنین اقداماتی فقط سطح یک مشکل بسیار بزرگتر را خراش می دهد.
توماس رائو، تحلیلگر ریسک در یک بانک بزرگ چینی در شانگهای، به الجزیره گفت: «این یک بحران عظیم دارایی است که حول حباب مسکن که سال‌هاست در حال ایجاد است، متمرکز شده است.
در اواخر دهه ۲۰۰۰، کل شهرها و محله‌های “ارواح” در سراسر چین شروع به ظهور کردند، زیرا رونق ساختمانی ناشی از اعتبار در برابر تقاضای ضعیف افزایش یافت.
یانگ جیانگ، محقق ارشد مؤسسه مطالعات بین‌المللی دانمارکی، به الجزیره گفت: «این یک مشکل است، به‌ویژه در شهرهای متوسط و شهرهای کوچکتر که عرضه و تقاضا به‌ویژه دچار انحراف بوده است». >
عدم تطابق بین عرضه و تقاضا به وابستگی دولت‌های محلی به فروش زمین برای متعادل کردن بودجه‌های خود و توسعه‌دهندگان وابسته به خرید زمین، توسعه املاک در آن و فروش آن املاک برای کسب سود نسبت داده شده است.
جیانگ گفت: «همه اینها بر اساس این انتظار بود که تقاضا و قیمت ملک همچنان به افزایش خود ادامه دهد.
سالها، این شرط نتیجه داد.
بین سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۴، قیمت مسکن در سراسر کشور دو برابر شد. بازده برخی از املاک به قدری بالا بود که حتی شرکت هایی که تجربه ای در زمینه املاک و مستغلات نداشتند در این بخش سرمایه گذاری کردند.
با سرمایه زیادی که در بازار ریخته شد، هم دولت‌های محلی و هم توسعه‌دهندگان بزرگ توانستند وام‌های زیادی از بانک‌ها بگیرند تا به فروش زمین و ساخت و ساز ملک کمک بیشتری کنند.
در پشت رونق، بخش املاک و مستغلات و صنایع وابسته به حدود ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) چین افزایش یافت.
از آنجایی که پکن با قوانین “سه خط قرمز” خود به سمت مهار استقراض بیش از حد خود حرکت کرد، توسعه دهندگان برای انجام تعهدات بدهی خود تلاش کردند.
در اواخر سال ۲۰۲۰، دومین توسعه‌دهنده بزرگ چین، Evergrande Group، نکول کرد و در آگوست امسال، این شرکت درخواست حمایت از ورشکستگی را در ایالات متحده داد. در همان ماه، بزرگترین توسعه‌دهنده چین، Country Garden، در آستانه پیش‌فرض قرار گرفت.
جیانگ گفت: «دولت متوجه شد که مشکلاتی در این بخش وجود دارد و شروع به کار برای کاهش حباب مسکن و متعادل کردن مجدد اقتصاد به دور از وابستگی شدید به بخش املاک کرد.
اورگراند بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار بدهی دارد – تقریباً به اندازه تولید ناخالص داخلی فنلاند – در حالی که کانتری گاردن اندکی کمتر از ۲۰۰ میلیارد دلار دارد که منجر به ترس از سقوط آنها می شود که اقتصاد چین را به طور کلی تهدید کند.
جیانگ گفت: «به همین دلیل است که ما شاهد تلاش مقامات برای جلوگیری از سرریز آن هستیم.
این سؤال که پروژه‌های ساخت‌وساز ناتمام بسیاری از توسعه‌دهندگان چه می‌شود، نامشخص است.
بسیاری از توسعه دهندگان کوچکتر که خطری سیستماتیک برای اقتصاد چین ندارند، در آستانه سقوط هستند و سرنوشت بسیاری از پروژه ها را در هاله ای از ابهام قرار می دهند.
رائو، تحلیلگر ریسک، گفت که از طرف بسیاری از مردم شهرهای چین که منتظر تکمیل خانه‌هایشان هستند، خوشبین نیست.
او گفت: “برخی باید سالها صبر کنند، برخی دیگر ممکن است به طور نامحدود”.
در حومه نانجینگ، جی ژانگ و سایر خریداران خانه در مجتمع او در اوایل سال جاری تصمیم گرفتند که مایل نیستند برای اتمام خانه‌هایشان به طور نامحدود منتظر بمانند.
بعد از چندین بازدید و تماس با مقامات محلی آنها را به جایی نرساند، جی و گروهی از ساکنین یک کامیون اجاره کردند و شروع به جابجایی اثاثیه و وسایل ضروری زندگی به آپارتمان های ناتمام خود کردند. هیچ یک از خانه ها هنوز با تهویه مطبوع، گرمایش، آب لوله کشی یا برق نصب نشده بودند. برخی حتی در و پنجره نداشتند.
جی گفت: «ما به داخل پوسته‌های خالی رفتیم، اما فهمیدیم که اگر به عنوان یک جامعه به یکدیگر کمک کنیم، می‌توانیم این کار را انجام دهیم.
ساکنان سرویس‌های بهداشتی و جمع‌آوری زباله را در خارج از محوطه راه‌اندازی کردند، در یکی از ساختمان‌ها جمع می‌شدند تا هر روز عصر با هم غذا بپزند و به نوبت کارهای خود را انجام می‌دادند و برای یکدیگر مایحتاج می‌خریدند.
در سرتاسر چین، خریداران متضرر خانه‌های ناتمام اقدامات مشابهی انجام داده‌اند.
در یک مجتمع ناتمام در خارج از شهر شیان در مرکز چین در سال گذشته، خریداران خانه با پلیس محلی درگیر شدند، زیرا آنها سعی داشتند موانع را بشکنند تا وارد خانه های خود شوند.
تصمیم جی و همسایگانش برای نقل مکان به آپارتمان های ناتمام خود نیز توجه مقامات محلی را به خود جلب کرد.
جی گفت: «شخصی از اداره مسکن محلی آمد و به ما گفت که آن را ترک کنیم، و سپس شخصی که برای توسعه‌دهنده کار می‌کرد آمد و به ما گفت که اگر موافقت کنیم هزینه‌های آپارتمان باقی مانده را بپردازیم، خانه‌هایمان را تمام می‌کنند. >
در آن مرحله، جی و شوهرش حدود ۸۰ درصد از قیمت آپارتمان خود را پرداخت کرده بودند. یک توسعه دهنده به خریداران خانه در حومه شیان پیشنهاد مشابهی ارائه کرد. آنها موافقت کردند، اما از سرگیری ساخت و ساز وعده داده شده تنها یک هفته به طول انجامید.
جی گفت: «ما به مقام محلی و توسعه‌دهنده گفتیم که ما آن را ترک نمی‌کنیم یا پولی پرداخت نمی‌کنیم تا زمانی که دوباره ساختن را شروع کنند.
جی و سایر خریداران خانه در نانجینگ از ماه می از توسعه‌دهنده یا مقامات محلی خبری نداشته‌اند.
مانند بسیاری از خریداران دیگر، جی و شوهرش دیگر در ملک ناتمام خود زندگی نمی‌کنند و امروز زمان خود را بین خانه خانوادگی خود در حومه شهر و محل دخترشان در نانجینگ تقسیم می‌کنند.
جی گفت: “ساختمان خالی و فضاهای باز خانه ما را بسیار گرد و غبار کرد و شوهرم شروع به سرفه‌های بد کرد.”
اگرچه ابرهای تیره ای بر بازار مسکن چین و توسعه دهندگان پر بدهی آن نشسته است، جی رویای خود را رها نکرده است.
او گفت: «ما تسلیم نمی‌شویم. ما آپارتمان هایی را می خواهیم که به ما قول داده بودند. ما خانه‌هایی را می‌خواهیم که برایشان پول پرداخت کرده‌ایم.»