شهرهای ژاپن برای سالخوردگی بازسازی می شوند جمعیت

تویاما بین خلیجی به رنگ آبی عمیق و قله های پوشیده از برف، در ۲۵۰ کیلومتری شمال غربی توکیو، لانه می کند. از بسیاری جهات، این شهر یک شهر اصلی منطقه‌ای ژاپنی است: ساکنان آن خاکستری هستند، صنعت آن پایدار است اما اسکلروتیک است، غذاهای آن عالی است. بمب‌های آتش‌زای آمریکایی که کارخانه‌های فولاد آن را هدف قرار دادند، ۹۹ درصد از مرکز تویاما را در طول جنگ جهانی دوم از بین بردند. پس از آن، شهر به سرعت بازسازی شد و با افزایش جمعیت آن گسترش یافت. اما آن موقع بود. از دهه ۱۹۹۰، شهر ۴۱۴۰۰۰ نفری (و در حال سقوط) با بیماری های جمعیت سالخورده دست و پنجه نرم می کند: صورت حساب های بالون، کاهش درآمدهای مالیاتی و یک طرح شهری منسوخ.

با این حال، تویاما بسیار بهتر از سایرین مبارزه کرده است – حتی با مدیریت یک احیای متوسط. یک خط آهن سبک جدید شیک، اولین خط راه آهن ژاپن، از مرکز شهرش عبور می کند. این خط در حاشیه قلعه قرون وسطایی صیقلی با دیوارهای سفید مانند برف، به محله بندری سابقاً نادیده گرفته شده در شمال خلیج می رسد. یک مدرسه ابتدایی سابق که کلاس‌های درس آن به حد نیاز نیاز داشت، به مرکز قدیمی مردمان شیک با استخرهای ورزش با چشمه آب گرم تبدیل شده است. در میدان مرکزی جدید، جواهر تاج تویاما تجدید شده قرار دارد: یک مجموعه فرهنگی طراحی شده توسط کوما کنگو، یک معمار ستاره، شامل یک کتابخانه وسیع و یک موزه هنر شیشه ای.

شهر آنچه را که برنامه ریزان شهری «شهر فشرده» می نامند اتخاذ کرده است. برنامه ریزان با درک این موضوع که ساخت، نگهداری و خدمات پراکندگی هزینه بر است، سعی می کنند شهرها را کوچکتر، متراکم تر و کمتر به خودرو وابسته کنند. این اهداف که مدت‌ها در اروپا دنبال می‌شد، برای ژاپن نسبتاً جدید است. آندره سورنسن از دانشگاه تورنتو می‌گوید که دولت‌های محلی آنها را ابزاری برای «بررسی مسئولیت‌های شهرداری» در میان تغییرات جمعیتی می‌دانند. بانک جهانی تویاما را “الگوی جهانی” برای شهرهای فشرده می نامد.

برنامه ریزان آنجا ساختاری را دنبال کرده اند که آنها آن را ساختار “کوفته و سیخ” می نامند که در آن هاب های متراکم تر ( کوفته ها) با حمل و نقل عمومی (سیخ ها) به هم متصل می شوند. برای اجرای آن ابتدا باید بر تعداد زیادی از مردم محلی سرکش پیروز شوید. موری ماساشی که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۱ شهردار تویاما بود و رهبری این تحول را بر عهده داشت، صدها بحث در تالار شهر درباره این طرح برگزار کرد. او توضیح می دهد: “من باید مردم را متقاعد می کردم که ۳۰ سال آینده فکر کنند.” او همچنین به طور گسترده سفر کرد تا از شهرهای دورتر مانند آمستردام و پورتلند بیاموزد.

طراحی متفکرانه به شما کمک کرد. ریل سبک جدید دارای واگن هایی است که همسطح با سکوهای ایستگاه هستند و پله هایی را که می تواند سواران مسن را به حرکت درآورد، حذف می کند. برای اینکه جوانان احساس نکنند کنار گذاشته شده اند، شهر همچنین یک پارک اسکیت ساخته که در ژاپن بسیار نادر است. چنین پروژه هایی از منابع موجود شهر به خوبی استفاده کردند. طبق گزارش بانک جهانی، مسیرهای ریلی قدیمی برای راه آهن سبک جدید تغییر کاربری دادند، اقدامی که هزینه ها را تا ۷۵ درصد کاهش داد. در حالی که دولت ساخت و ساز را مدیریت می کرد، شبکه ریلی را در اختیار یک شرکت خصوصی متخصص قرار داد. همچنین برای ترغیب مردم به کوفته‌ها یارانه‌هایی ارائه کرد.

این سیاست، اگرچه نوشدارویی برای فشار جمعیتی نبود، اما مسیر تویاما را تغییر داد. شهر جلوی خروج مردم از مرکز خود را گرفت: مهاجرت خالص به مرکز شهر قبل از سال ۲۰۰۸ منفی بود، اما از آن زمان تاکنون رو به رشد بوده است. در سال ۲۰۰۵ تنها ۲۸ درصد از ساکنان تویاما در امتداد راهروهای حمل و نقل عمومی زندگی می کردند. تا سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۴۰ درصد این کار را انجام دادند. تحولات جدید ملک را جذاب تر کرده است. قیمت زمین در مرکز شهر تا سال ۲۰۱۲ حدود ۲ درصد در سال کاهش یافته بود. در دهه پس از آن، آنها به طور متوسط ​​۲٪ در سال رشد کرده اند، که در برخی مناطق به ۶٪ افزایش می یابد. نیتا هاچیرو، فرماندار استان اطراف که تویاما نیز نامیده می‌شود، می‌گوید: استفاده از درآمد مالیاتی افزایش یافته از مرکز شهر احیا شده برای حمایت از مناطق دورافتاده‌تر منطقه، “الگوی اساسی برای سایر شهرها” است.

طراحی شهری جدید ممکن است مزایای بلند مدت دیگری نیز داشته باشد. استفاده از حمل و نقل عمومی در میان افراد ۶۰ ساله و بالاتر بیش از سه برابر شده است. ساکاموتو کازوکو، یک بومی ۷۳ ساله، می گوید که شبکه جدید زندگی را “راحت تر” کرده است. او بیشتر از قبل بیرون می‌رود و از یک کارت قطار تخفیف‌دار برای سالمندان استفاده می‌کند تا از مرکز شهر دیدن کند و در حالی که نوه‌هایش در مدرسه هستند قدم بزند. مطالعات در مقیاس کوچک نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهد: افراد مسن که با استفاده از کارت‌های ترانزیت تخفیف‌دار خود فعال می‌مانند، نسبت به کسانی که این کار را نمی‌کنند، به مراقبت پرستاری کمتری نیاز دارند.

برای کسانی که دور از مرکز زندگی می‌کنند. ، مزایا کمتر مشخص است. یک مغازه دار ۷۳ ساله در حومه شهر می گوید که شهر فشرده یک “حباب” است که مردم بیرون از آن با “چشم های سرد” به آن نگاه می کنند. دولت‌های محلی با افزایش جمعیت و کاهش جمعیت، با انتخاب‌های سختی در مورد محل نگهداری آب و فاضلاب و تعطیلی مدارس و درمانگاه‌ها مواجه هستند. اوکاتا جونیچیرو، همچنین از دانشگاه توکیو، می‌گوید حتی با وجود اینکه شهرها برای فشرده‌تر شدن تلاش می‌کنند، ممکن است نتوانند به تراکم لازم برای سودآوری کسب‌وکار برسند. اما آنها باید تلاش کنند. شهرهای ژاپن زمانی جسورانه رشد کردند. با افزایش سن و کاهش جمعیت، آنها باید یاد بگیرند که با مهربانی کوچک شوند. ■