پرو تحت رهبری پدرو بی ثبات تر می شود کاستیو

On 28 ژوئیه، روز استقلال پرو، رئیس جمهور این کشور معمولاً در مقابل کنگره می ایستد و سخنرانی می کند که در آن دستاوردها برجسته شده و برنامه ها مشخص می شود. متاسفم برای کسی که وظیفه تهیه سخنرانی رئیس جمهور پدرو کاستیو در این ماه را بر عهده دارد. آقای کاستیلو، یکی از معدود رهبران چپ که اخیراً در آمریکای جنوبی به قدرت رسیده است، پس از یک سال ریاست جمهوری، چیز زیادی برای نشان دادن ندارد.

آشوب در زمان آقای کاستیلو به یک امر عادی تبدیل شده است. مدیریت او با گردش مالی ثابت مشخص شده است. او به طور متوسط ​​هر هفته یک وزیر جدید تعیین کرده است. او از دو تلاش برای استیضاح جان سالم به در برده است و تقریباً به طور قطع با دیگری نیز روبرو خواهد شد. میزان محبوبیت او ۲۰ درصد است.

آقای کاستیلو همچنین در پنج تحقیقات جنایی حضور دارد و همکاران سابق او را به فساد و ممانعت از اجرای عدالت متهم می کنند (او همه آنها را رد می کند). در حالی که او اولین رئیس جمهور پرو نیست که با اتهامات اختلاس روبرو می شود، اتهامات علیه او تصویری از یک رهبر پارانوئید را ترسیم می کند که به دنبال به دست آوردن قدرت برای خود و همکارانش بوده است. رئیس سابق ارتش آقای کاستیلو ادعا می کند که رئیس جمهور سعی کرده است او را برای ترویج وفاداران بی صلاحیت تقویت کند و وقتی او نپذیرفت او را اخراج کرد. بسیاری از منصوبان آقای کاستیلو تضاد منافع داشته اند. به عنوان مثال، وزیر حمل و نقل او یک تجارت حمل و نقل عمومی بدون مجوز را اداره می کرد (او از آن زمان مخفی شده است). چندین مورد به دلیل خشونت خانگی و یکی به اتهام قتل مورد بازجویی قرار گرفته اند.

وقتی آقای کاستیلو افراد واجد شرایط را استخدام می کند، دوام زیادی ندارند. ششمین وزیر کشور او گفت که قبل از ادای سوگند از او خواسته شده بود استعفانامه بدون تاریخ را امضا کند و سپس به دلیل تشکیل یک تیم پلیس نخبه برای کمک به یافتن سه متحد آقای کاستیلو که از دستگیری فرار کرده بودند (از جمله وزیر حمل و نقل) ناگهان اخراج شد. ). در ۲۳ ژوئیه یکی از سه فراری، دستیار سابق که دادستان ها او را به پنهان کردن ۲۰۰۰۰ دلار در حمام کاخ ریاست جمهوری متهم می کنند، پس از سه ماه فرار خود را تسلیم کرد.

این واقعیت که آقای کاستیلو توانسته علیرغم همه اینها در قدرت بماند، چیزهای زیادی در مورد یکی از بی ثبات ترین کشورهای آمریکای لاتین از نظر سیاسی می گوید. موجی از رسوایی های فساد پس از انتخابات در سال ۲۰۱۶، نخبگان سیاسی پرو را بدنام کرد. آقای کاستیلو پنجمین رئیس‌جمهوری است که در چند سال اخیر بر کشور حکومت می‌کند.

انتخاب آقای کاستیلو منعکس کننده نارضایتی مردم بود. بر اساس نظرسنجی پروژه افکار عمومی آمریکای لاتین در دانشگاه واندربیلت در تنسی، سال گذشته تنها ۲۱ درصد از مردم پرو از دموکراسی خود راضی بودند. پرو همچنین بالاترین تحمل را برای کودتای نظامی در آمریکای لاتین داشت. آقای کاستیلو، رهبر سابق اتحادیه، معلم مدرسه و کشاورز، فردی خارجی بود که قول داده بود وضعیت موجود را تغییر دهد. او هیچ تجربه قبلی از سیاست ملی نداشت. او به شدت در مناطق روستایی مبارزات انتخاباتی انجام داد و زمانی که در دور دوم انتخابات سال گذشته با کیکو فوجیموری، یک سیاستمدار قطبی روبرو شد، به جکپات دست یافت. آقای کاستیلو کمتر از نیم درصد برنده شد.

پدرو نادی

به اعتراف خود، آقای کاستیلو برای چالش های تصدی پست آماده نبود. . او خیلی پیشرفت نکرده است. در رویدادهای عمومی، رئیس جمهور هنوز مانند یک نامزد به نظر می رسد. او مشکلات را بدون ارائه راه حل توصیف می کند. و این مشکلات بدتر شده است. بانک مرکزی اخیراً پیش‌بینی خود را برای رشد اقتصادی در سال جاری به ۳.۱ درصد کاهش داد تا حدی به این دلیل که اعتراضات (که گاهی وزرا در آن همدست به نظر می‌رسند) دو معدن بزرگ مس را بسته نگه داشته است. انتظار نمی رود سرمایه گذاری خصوصی در سال جاری به هیچ وجه افزایش یابد، زیرا اعتماد تجاری ضعیف شده است. به گفته مودی، یک آژانس رتبه‌بندی اعتباری، «همه شاخه‌های دولت در برابر اقدامات پوپولیستی و کوتاه‌مدت تسلیم می‌شوند که برای توسعه بسیار غیرمسئولانه است».

در فوریه آقای کاستیو یک وزیر دارایی چپ‌گرا را با اسکار گراهام، اقتصاددانی که دو دهه در بانک مرکزی کار کرده بود، جایگزین کرد. اما آقای گراهام فاقد نفوذ است. در آوریل، او مجبور شد معافیت مالیاتی سوخت و کالاهای اساسی را بپذیرد تا به آقای کاستیلو کمک کند تا اعتراضات کارگران حمل و نقل را سرکوب کند (به بلو مراجعه کنید). آقای گراهام بعداً این حرکت را یک اشتباه توصیف کرد. او در ماه مه نتوانست رئیس جمهور را از امضای قانونی باز دارد که به پرویی ها اجازه می دهد بیشتر پس انداز بازنشستگی خود را از صندوق های خصوصی کشور برداشت کنند.

علی رغم اشتباهات فراوان، آقای کاستیو این کار را انجام داده است. توانسته است به قدرت بچسبد زیرا اپوزیسیون از هم پاشیده است. کنگره مملو از درگیری های درونی است. حتی کمتر از رئیس جمهور محبوبیت دارد. خولیو کاریون، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه دلاور، می‌گوید: در این مرحله، بقای آقای کاستیلو «به اینرسی و فقدان جایگزین بهتر بستگی دارد». بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط ایپسوس در ماه ژوئیه، اگرچه اکثر مردم پرو خواهان استعفای رئیس جمهور هستند، اما تنها ۴۲ درصد به طور قطع از استیضاح او حمایت می کنند.

حتی اگر با تلاش دیگری برای استیضاح روبرو شود، آقای کاستیلو ممکن است زنده بماند. او با حمایت از قوانین محافظه کارانه، مانند لایحه ای که به خانواده ها اختیار وتو کردن برنامه های درسی مدارس را می دهد، حمایت برخی از قانون گذاران را به دست آورده است. بسیاری از قانونگذاران اپوزیسیون به جای درخواست برای انتخابات جدید، ترجیح می دهند مشاغل خود را حفظ کنند و از هرج و مرج آقای کاستیلو حداکثر استفاده را ببرند. اما با بدتر شدن وضعیت اقتصادی، و زمانی که انتخابات منطقه ای در ماه اکتبر از راه برسد، ممکن است تغییر کند.

در هر صورت، حکومت کوتاه آقای کاستیلو قبلاً به دموکراسی آسیب رسانده است. کامیلا وارگاس، پیشخدمت ۴۲ ساله در سرو د پاسکو، یک شهر کوهستانی، دیگر معنای انتخابات را نمی بیند. او می‌گوید: «هیچ‌کس قرار نیست ما را نجات دهد. نه با یک رئیس جمهور جدید، نه با یک کنگره جدید. ■