چرا بریتانیا قوانین خود را در مورد رحم جایگزین و گامت به روز می کند؟ اهداء

WHEN کیم کاتن، یک زن جوان بریتانیایی، در سال ۱۹۸۵ برای یک زوج ناشناس نوزادی را حمل کرد و به دنیا آورد، بسیاری از بریتانیایی ها وحشت کردند. خانم کاتن توسط پدر مورد نظر لقاح مصنوعی شده بود و ۶۵۰۰ پوند (۹۳۵۳ دلار) پرداخت کرد. یکی از تیترها «متولد برای فروخته شدن» بود. قانونگذاران خشمگین با عجله قانون ترتیبات رحم جایگزین را تصویب کردند، که رحم جایگزین تجاری را ممنوع می کرد و نوع بدون غرامت را تنظیم می کرد.

تعداد نوزادان بریتانیایی که به این روش به دنیا می آیند از کمتر از ۱۰۰ نوزاد در هر سال افزایش یافته است. ده ها سال پیش به بیش از ۴۰۰ در هر سال امروز. جایگزینی ، اگر بحث برانگیز نباشد، از نظر اجتماعی به نحوی قابل قبول شده است که زمانی غیر قابل تصور بوده اند این تا حدی به این دلیل است که در حال حاضر اغلب نوع “بارداری” است، به این معنی که جانشین از نظر بیولوژیکی نوزاد را مادر نمی کند، بلکه با یک تخمک بارور شده از مادر مورد نظر یا از یک اهدا کننده کاشته می شود. با این حال، دلیل آن نیز این است که بچه‌سازی بریتانیا به طور کلی کمتر سنتی شده است.

برخی از اینها به دلیل افزایش خانواده های بریتانیایی است که توسط زوج های همجنس اداره می شوند. تغییرات مهمی که با قانونی شدن ازدواج همجنسگرایان در سال ۲۰۱۴ در خانواده ایجاد شد، ابتدا با فرزندخواندگی آشکار شد. بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ تعداد خانواده‌های همجنس‌گرا با ۴۰ درصد افزایش به ۲۱۲۰۰۰ نفر رسید. در سال ۲۰۲۲، ۵۴۰ مورد از ۲۹۵۰ فرزندخواندگی در انگلستان – بیش از یک نفر از هر شش نفر – مربوط به زوج های همجنس بود (تنها ۳٪ از جمعیت بزرگسال همجنس گرا یا دوجنسه هستند).

اما اکثر افرادی که بچه می خواهند بچه می خواهند و مدت هاست که تعداد کمی از آنها برای برآورده کردن تقاضا وجود دارد. در سال ۲۰۱۴ قانونی به تصویب رسید که به زوج‌های همجنس اجازه می‌دهد برای «حکم والدین» درخواست کنند که به موجب آن والدین مورد نظر در یک ترتیبات رحم جایگزین، والدین قانونی را به عهده می‌گیرند. برای مردان همجنس گرا مانند آلن وایت، رئیس هیئت امنای رحم جایگزینبریتانیا، یک گروه غیرانتفاعی، این نشان دهنده یک تغییر دریایی بود. او می گوید که تمایل او به بچه دار شدن، همراه با “هنجارهای اجتماعی پیرامون خانواده” از جمله دلایلی بود که او تا قبل از ۲۰ سالگی به عنوان همجنسگرا ظاهر نشد.

به موازات آن، پیشرفت‌های فناوری و پزشکی، چشم‌انداز وسیع‌تر باروری را تغییر داده است. لقاح آزمایشگاهی به این معنی است که اکنون می توان یک نوزاد توسط سه طرف ایجاد کرد – دو نفر که گامت ها را تامین می کنند و سومی که تخمک بارور شده را حمل می کند – بنابراین این امکان را برای مردان همجنس گرا و افراد نابارور فراهم می کند تا بچه دار شوند. انجماد تخمک و پیشرفت‌های دیگر نیز به زنان مجرد اجازه می‌دهد تا پدر و مادر شدن را به تأخیر بیندازند و به تنهایی آن را انجام دهند. همه اینها به رونق در بازار تولید مثل دامن زده است: سازمان لقاح و جنین شناسی انسانی (HFEA)، یک تنظیم کننده، می گوید که اکنون ۶۰ درصد خدمات باروری به صورت خصوصی پرداخت می شود.

در نتیجه، برخی از قوانین حاکم بر درمانگاه‌های رحم اجاره‌ای و باروری که در بریتانیا به شدت تحت نظارت هستند، قدیمی به نظر می‌رسند. HFEA در حال بررسی نحوه فروش خدمات باروری به بیماران و برخی از جنبه های اهدای اسپرم و تخمک است. در اواخر سال جاری پیشنهادات خود را ارائه خواهد کرد. در ماه مارس، کمیسیون قانون (که قوانین بریتانیا را بررسی می کند) توصیه هایی برای به روز رسانی قوانین رحم جایگزین منتشر کرد. هم آن و هم HFEA مایلند که رحم جایگزین و اهدای گامت “نوع دوستانه” باقی بماند (به این معنی که آنها نمی توانند سودآور باشند). اما تغییرات دیگری محتمل است.

به‌ویژه کمیسیون پیشنهاد کرد که دستورات والدین برای نوزادان بریتانیایی لغو شود و در عوض والدین مورد نظر برای داشتن حقوق قانونی از تولد نوزادشان سیستم فعلی خیلی طول می کشد: والدین تمایل دارند نوزادان جایگزین را فوراً به خانه ببرند، اما می توانند تا یک سال صبر کنند تا والدین قانونی شوند. این می تواند برای همه اضطراب ایجاد کند (جایگزین می تواند نظر خود را تغییر دهد و کودک را نگه دارد؛ والدین نیز ممکن است تجدید نظر کنند یا قادر به مراقبت از کودک نباشند).

کمیسیون قانون می‌گوید برای اینکه والدین از بدو تولد از حقوق قانونی برخوردار باشند، آنها و جانشین آنها باید تحت نظارت سازمان‌های غیرانتفاعی رحم اجاره‌ای تحت نظارت و بررسی‌های حفاظتی قرار گیرند.HFEA. برای رفع نگرانی ها در مورد حقوق جانشین باید یک دوره شش هفته ای پس از تولد وجود داشته باشد که در طی آن، اگر جانشین نظر خود را تغییر دهد، می تواند برای حکم والدین درخواست کند.

ناتالی گمبل، یکی از مدیران حقوق NGA، شرکتی که در موارد باروری متخصص است، می گوید یک مشکل این است که این تغییر پوشش نمی دهد. نوزادانی که از طریق رحم اجاره ای در خارج از کشور به دنیا می آیند (تقریباً یک سوم از نوزادانی که در بریتانیا به دنیا می آیند در خارج از کشور به دنیا می آیند). یکی از دلایل اصلی استفاده والدین از جانشین های خارج از کشور این است که کمبود در بریتانیا وجود دارد. کسانی که می توانند آن را بپردازند اغلب به آمریکا می روند، جایی که دولت فدرال رحم اجاره ای را تنظیم نمی کند. تعداد فزاینده ای از کشورهای در حال توسعه، از جمله هند، و اکثر کشورهای اروپایی اکنون رحم جایگزین تجاری را ممنوع می کنند (اگرچه اوکراین قبل از حمله روسیه به بازار بزرگی تبدیل شده بود).

خانم گمبل می گوید که اگر جانشینان غرامت دریافت کردند، زنان بریتانیایی بیشتری ممکن است به آن فکر کنند. در حال حاضر، راهنما می گوید که ممکن است به آنها «هزینه هایی که به طور معقول انجام شده» پرداخت شود، که معمولاً به حدود ۱۵۰۰۰ پوند می رسد. کمیسیون قانون می‌گوید که قانون به‌جای اجازه دادن به غرامت، باید روشن کند که چه هزینه‌هایی مجاز هستند، تا اطمینان حاصل شود که با جانشینان به طور منصفانه رفتار می‌شود.

بیم استثمار در پس تصمیم بریتانیا برای حفظ آن نهفته است. رحم جایگزین نوعدوستانه: احتمال اجبار در زمانی که پول در میان باشد بیشتر است. مایکل جانسون-الیس، یکی از بنیانگذاران My Surrogacy Journey، یک سازمان غیرانتفاعی، می‌گوید تجاری‌سازی به طور اجتناب‌ناپذیری منجر به مشارکت اشخاص ثالث سودآور مانند وکلا و آژانس‌ها می‌شود و قیمت رحم جایگزین را از دسترس بسیاری خارج می‌کند. (به لطف نقش وکلا، آژانس ها و کلینیک ها، تولد یک نوزاد جایگزین در آمریکا می تواند بیش از ۲۰۰۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد.) او امیدوار است که مقررات بهتر و برخی تبلیغات (تغییر توصیه شده توسط کمیسیون قانون) باعث تشویق بیشتر زنان در بریتانیا شود. در نظر گرفتن جانشین شدن HFEA می‌گوید:

در زمینه وسیع‌تر باروری، اهدای گامت نوزادان بسیار بیشتری نسبت به رحم جایگزین ایجاد می‌کند: بیش از ۴۰۰۰ در سال. تعداد واقعی ممکن است بسیار بیشتر باشد. دستورالعمل ها می گوید که هیچ اهداکننده ای نباید بیش از ده خانواده را والدین کند. ماهیت کم فناوری اهدای اسپرم، که بسیاری از زوج های لزبین و مادران مجرد از آن برای بچه دار شدن استفاده می کنند، به این معنی است که هیچ کس حساب نمی کند.

HFEA می گوید که این کشور نیز به عنوان بخشی از بررسی خود از سیستم جبرانی استفاده نخواهد کرد. اما در حال بررسی تغییر قوانین مربوط به ناشناس ماندن اهداکنندگان تخمک و اسپرم است، شاید با اجازه دادن به کودکان در مورد والدین بیولوژیکی خود بلافاصله پس از تولد، در صورت موافقت اهداکنندگان، آشنا شوند. در سال ۲۰۰۵، قانون به منظور ممنوعیت ناشناس ماندن مادام العمر تغییر یافت، به این معنی که وقتی کودکان ۱۸ ساله شدند می توانند اطلاعاتی درباره والدین بیولوژیکی خود درخواست کنند. اولین کودکانی که تحت تأثیر آن قانون قرار می‌گیرند امسال به آن سن می‌رسند.

نینا بارنسلی از شبکه اهداکننده لقاح (DCN)، یک موسسه خیریه، امتیاز می‌دهد. نشان می دهد که بریتانیا در ممانعت از ناشناس ماندن جلوتر بود: در سال های پس از آن، آزمایش DNA آن را به عنوان یک وعده دروغ نشان داده است. تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که می‌دانند چگونه باردار شده‌اند – و بعد از بزرگ‌تر شدن، توسط چه کسی – از نظر روان‌شناختی بهتر عمل می‌کنند. کمیسیون قانون می گوید بریتانیا باید یک ثبت نام رحم اجاره ای ایجاد کند تا به کودکان کمک کند تا زنانی را که در سنین بزرگتر به دنیا آورده اند ردیابی کنند. مورد کیم کاتن نشان دهنده آسیب هایی است که رازها می توانند وارد کنند. او در مورد پدر و مادری که خرج فرزندش را پرداخته‌اند، گفته است: «تا آخر عمر پشیمان خواهم بود که نمی‌دانم آنها چه کسانی هستند. سعی می کنم الان به آن فکر نکنم، اما همیشه تولد او را به یاد دارم. ■

برای تحلیل تخصصی بیشتر از بزرگترین داستان‌های بریتانیا، ثبت نام در Blighty، خبرنامه هفتگی فقط مشترکین ما.