چگونه مسکن به شکاف جدید در بریتانیا تبدیل شد سیاست

وهنگام حزب سبز کمپین انتخابات محلی خود را در Stowmarket راه اندازی کرد. در سافولک، این کار را در اعماق قلمرو محافظه‌کاران انجام داد. سافولک با هر تعریفی مکانی محافظه کار است. mpهای شهرستان همگی محافظه کار هستند. رای به خروج از Euro داد. این سرزمین ژاکت های باربور است، کت های مومی که همه جا در مناطق روستایی انگلستان وجود دارد، به جای مد بوهمیایی که در قلعه های سبز معمولی مانند بریستول یافت می شود.

با این حال سبزها برای این رای دهندگان پیشنهاد قانع کننده ای داشتند: مسکن. به طور خاص: کمتر از آن. تحولات گسترده در رژیم سبز به گذشته تبدیل خواهد شد. اهداف مسکن که شوراها را مجبور به تصویب آنها می کند نیز همینطور است. زمین کار کرد. در ۵ می، شورای ناحیه مید سافولک اولین مقام محلی در بریتانیا شد که تنها تحت کنترل حزب سبز قرار گرفت.

سیاست مسکن کشور را به روش های عجیبی تقسیم می کند. اگر همتایان اروپایی اش بخواهند، بریتانیا خانه های کمتری نسبت به نیازش دارد. انگلستان خانه های کمتری برای هر نفر نسبت به سایر کشورهای ثروتمند اروپایی دارد. با این حال، بریتانیایی ها در مورد اینکه آیا به عقب برسند یا خیر، اختلاف نظر دارند. بر اساس مطالعه‌ای که توسط بن آنسل، استاد دانشگاه آکسفورد و نویسنده کتاب «چرا سیاست شکست می‌خورد»، به طور متوسط ​​۳۷ درصد از مردم در هر حوزه از ساخت خانه‌های محلی بیشتر حمایت می‌کنند. اما به طور متوسط ​​۳۹ درصد با این ایده مخالف هستند. بریتانیا کشور سازندگان و مسدودکننده‌ها است و احزاب سیاسی آن هر کدام تصمیم گرفته‌اند که کدام گروه را دنبال کنند.

کارگر به عنوان حزب سازندگان ظاهر می شود. طبق مطالعه آقای آنسل، مکان‌هایی که بیشترین حمایت از مسکن را دارند، در مکان‌هایی هستند که کارگرها باید آن را نگه دارند یا در انتخابات عمومی بعدی پیروز شوند. حمایت از خانه‌سازی در لندن و شهرهای کوچک‌تر و همچنین در اسکاتلند و دیوار قرمز، نواری از حوزه‌های شمالی که حزب کارگر در انتخابات ۲۰۱۹ شکست خورد، متمرکز است. بسیاری از حامیان طبیعی کارگر ممکن است از ساخت و ساز مخالفت کنند. اما این مبارزه ای است که حزب می خواهد داشته باشد. برای کارگر، نیمبییسم اسم انتزاعی دیگری است که باید لغو شود، مانند جنایت یا فقر.

محافظه‌کارها به حزبی از بلوکرها تبدیل شده‌اند. پس از شورش mp های محافظه کار در سال گذشته، دولت اهدافی را که شوراها را مجبور به ساخت خانه های بیشتری می کرد، کنار گذاشت. از زمانی که محافظه‌کاران در سال ۲۰۱۰ به قدرت رسیدند، پیشنهادهای مختلفی برای برنامه ریزی اصلاحات ارائه شده است. توسط mpهایی که برای صندلی خود به مسدود کننده ها متکی هستند، خنثی شد. مایکل گوو، وزیر کابینه مسئول مسکن، فکر می‌کند که کلمه «نیمبی» یک توهین ناعادلانه است. استراتژیست های محافظه کار، به درستی، بیشتر نگران پایگاه سنتی جنوبی حزب هستند، جایی که مخالفت با ساخت و ساز قوی تر است، تا کرسی های شمالی جدیدتر آن، جایی که رای دهندگان از بولدوزرها استقبال می کنند. اگر بقیه خانه شما سقوط کند، فایده چندانی برای ساختن داخلی وجود ندارد.

توسل به مسدود کننده ها، محافظه کاران را به بخش شلوغی از طیف سیاسی می کشاند. تقریباً همه احزاب از حزب کارگر عبور می کنند. لیبرال دموکرات ها به طور منظم با دو روش در سیاست روبرو هستند، با این آگاهی که رای دهندگان به ندرت آنها را بلوف می خوانند و آنها را برای دولت انتخاب می کنند. مسکن نیز از این قاعده مستثنی نیست. در آخرین انتخابات عمومی، لیبرال دموکرات ها خواستار ساخت ۳۰۰۰۰۰ خانه در سال در سطح ملی بودند. در سطح محلی، شورای دموکرات‌های لیبرال تعداد پیشرفت‌ها را به رخ می‌کشند، مانند شکارچیان سر با یک کمربند از پوست سر.

اکنون سبزها نسبت به کسانی که به ساختن شک دارند شرایط خاص خود را دارند. “خانه های مناسب، مکان مناسب، قیمت مناسب” شعار خوبی است. بریتانیا اغلب خانه های زشت را در مکان نامناسب با هزینه های گزاف می سازد. با این حال راه حل های حزب در بهترین حالت ساده لوحانه و در بدترین حالت قفل سه گانه در برابر ساختمان است. سبزها امیدوارند که هدف ۱۰۰۰۰۰ خانه اجتماعی در سال را بتوان تا حدی با تبدیل خانه های خالی به جای بیل زدن در زمین به دست آورد. اما انگلستان در حال حاضر کمترین درصد خانه های خالی را در بین کشورهای بزرگ اروپایی دارد.

هر طرف چیزی قانع کننده به Blocker ها ارائه می دهد: یک بهانه. هیچ کس دوست ندارد که او را یک تنبل خطاب کنند، هرگز به یک موز اهمیت ندهید (“بسازید مطلقا هیچ چیز در هر جایی نزدیک به هر کسی”). بنابراین مخالفت با توسعه باید پشت آرمان های وسیع تری پنهان شود. احزاب مختلف اشکال مختلفی از پوشش ایدئولوژیک را ارائه می دهند. به هر حال، محافظه‌کاری باید کاری را که روی قلع می‌گوید، انجام دهد: کسانی که در یک دهکده دوست‌داشتنی زندگی می‌کنند، حق دارند تلاش کنند و آن را به همین شکل حفظ کنند. وقتی صحبت از سبزها به میان می‌آید، نیمبییسم می‌تواند به محیط‌گرایی تبدیل شود. برای لیبرال دموکرات ها، اپوزیسیون به دفاع از محلی گرایی تبدیل می شود. هر کدام باعث می شود چیزهای کمتری ساخته شود.

قرار دادن مسدود کننده ها، بریتانیا را به چیزی که آقای آنسل “تله رفاه” می نامد، سوق می دهد. رای دهندگان در کشورهای مرفه حاضر نیستند درد کوتاه مدتی را تحمل کنند که به نفع بلندمدت کشور باشد. مشکلات مربوط به ساختمان متمرکز و مزایای آن پراکنده است. نتیجه قابل پیش بینی تلخ است. خانه‌های بریتانیا از کوچک‌ترین و گران‌ترین خانه‌های اروپای غربی هستند و سطح مالکیت خانه در حال کاهش است.

برخی در حزب محافظه کار این را به خوبی درک می کنند. سیمون کلارک، وزیر سابق کابینه، اعلام کرده است: «محافظه‌کاران هرگز نمی‌توانند از لیبرال دموکرات‌ها یا سبزها پیشی بگیرند.» با این حال، آقای کلارک و امثال او در میان حزب خود در اقلیت هستند. یک نسخه سیاسی از شکوفایی محافظه‌کاران را به دام می‌اندازد. مخالفت با خانه‌های جدید در مناطق محافظه‌کار، رای‌دهندگان امروزی را به ضرر رای‌دهندگان آینده آرام می‌کند.

موز رفتن

مسکن یکی از معدود حوزه هایی در سیاست بریتانیا است که در آن اختلاف نظرهای اساسی وجود دارد. موضوعاتی که در آن رأی دهندگان کاملاً از هم جدا شده اند، مانند اینکه آیا از یورو خارج شوند، نادر هستند. در مورد مشکلات بزرگی که بریتانیا با آن مواجه است – چه خدمات عمومی بد، چه هزینه زندگی یا کاهش انتشار گازهای گلخانه ای – بریتانیایی ها تا حد زیادی در مورد اینکه چه چیزی را هدف قرار دهند، اگر نه در مورد چگونگی رسیدن به آنجا، توافق دارند. مسکن باینری تر است. برخی از رای دهندگان آن را می خواهند. دیگران نمی کنند. هنگامی که بریتانیا تقسیم می شود، حزبی که بتواند بلوک رای دهندگان خود را حفظ کند، برنده می شود. در سال ۲۰۱۹، محافظه‌کاران توانستند حمایت رای‌دهندگان «ترک» را جلب کنند، در حالی که رأی «بقا» در میان حزب کارگر، لیبرال دموکرات‌ها، سبزها و حزب ملی اسکاتلند تقسیم شد. در انتخابات بعدی، سازندگان جاهای کمی برای رفتن دارند. مسدود کننده ها انتخاب های زیادی دارند. ■

از Bagehot، ستون نویس ما در مورد سیاست بریتانیا بیشتر بخوانید:
The Tories v the Institutions (4 مه)
آیا حزب کارگر در سمت چپ به چپ می‌چرخد؟ (۲۷ آوریل)
اگر ناسیونالیسم انگلیسی در حال افزایش است، هیچکس به انگلیسی (۱۹ آوریل) نگفته است

همچنین: چگونه ستون Bagehot نام خود را پیدا کرد