Think Tank راه های غلبه بر چالش های JCPOA را با پیش روی اتحادیه اروپا توصیه می کند

تلاش‌های اروپا برای حفظ ایران در توافق هسته‌ای (به طور رسمی به عنوان برنامه جامع اقدام مشترک شناخته می‌شود) با چالش‌های بزرگی از جمله تلاش‌های آمریکا برای خرابکاری مواجه خواهد شد.

دولت آمریکا در مذاکرات دوجانبه خود با اروپا، چین و روسیه در مورد سیاست تجاری، تعرفه ها و تحریم ها، به دنبال استفاده از برجام به عنوان ابزاری برای چانه زنی خواهد بود. بنابراین، رهبران اروپایی باید تصمیمات مهمی در مورد اینکه تا چه حد برای تضمین یک توافق هسته ای برآمده از بیش از یک دهه دیپلماسی هستند، اتخاذ کنند. آنها فقط در صورتی می توانند این کار را انجام دهند که به صورت جمعی و محکم عمل کنند.

با این حال، آنها باید این کار را برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها بین غرب و ایران، که پیامدهای فاجعه‌باری برای امنیت جهانی خواهد داشت، انجام دهند.

اتاق فکر پاناروپایی مجموعه ای از توصیه ها را برای رسیدگی به چالش های فوق ارائه کرده است. در زیر متن کامل این توصیه ها آمده است:

اتحادیه اروپا/E3 باید اقداماتی را برای ایجاد پایه‌ای برای حفظ کانال‌های مالی (از جمله سوئیفت) با ایران قبل از نوامبر، زمانی که ایالات متحده تحریم‌های ثانویه را برای ضربه زدن به بخش نفت و بانک ایران اعمال می‌کند، تسریع بخشند. در این مورد، بانک های مرکزی و دولتی اروپا باید به عنوان یک مکانیسم پل عمل کنند.

در حالی که راه‌هایی برای انتقال وجوه به ایران و از ایران وجود دارد، بانک‌های دولتی باید در عملیات‌هایی شرکت کنند که تسهیلات تسویه و تسویه را فراهم می‌کنند. در عین حال، دولت های اروپایی باید به ایران یادآوری کنند که روابط بانکی آنها تنها در صورتی می تواند ادامه یابد که کشور از نقشه راه گروه ویژه اقدام مالی پیروی کند.

اتحادیه اروپا و کشورهای عضو باید چارچوبی مالی طراحی کنند که در آن شرکت‌های اروپایی (به ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط) بتوانند با ایران در کنار تحریم‌های آمریکا تجارت کنند. کارشناسان فنی خواستار ایجاد وسایل نقلیه با هدف ویژه یا “بانک های دروازه” (با حمایت بانک های دولتی اروپایی) شده اند. این مکانیسم ها باید از ارتباط مستقیم بین نهادهای ایرانی و بانک های خصوصی اروپایی اجتناب کنند. همکاری در این زمینه باید به یک ساختار بزرگتر گسترش یابد که از ائتلافی از کشورهای عضو مایل عبور کند و در نتیجه ریسک را بین آنها تقسیم کند.

اتحادیه اروپا و کشورهای عضو (به ویژه واردکنندگان اصلی نفت ایران مانند فرانسه، یونان، ایتالیا و اسپانیا) باید هماهنگی خود را با چین و روسیه در زمینه اقداماتی برای به حداقل رساندن تأثیر تحریم‌های ثانویه آمریکا بر صادرات نفت ایران افزایش دهند.

کشورهای اروپایی باید قاطعانه هرگونه چارچوب پیشنهادی آمریکا برای کاهش قابل توجه نفت ایران در ازای معافیت‌ها برای ادامه صادرات محدود نفت را رد کنند. این به منزله مشروعیت بخشیدن به معماری تحریم های ثانویه ایالات متحده است.

روسیه و ایران در حال حاضر در حال مذاکره بر سر سرمایه گذاری قابل توجه روسیه در بازار انرژی ایران هستند که طبق گزارش ها می تواند شامل افزایش خرید نفت ایران باشد که می تواند برای توزیع جهانی از طریق روسیه بازفرآوری شود. E3 و چین، همراه با سایر نهادهای بخش خصوصی مرتبط، باید بررسی کنند که آیا جبران کاهش بالقوه در صادرات نفت ایران از طریق ترتیبات سوآپ نفت با کشورهای غیر امضاکننده برجام مانند ترکیه و عراق امکان پذیر است یا خیر.

کمیسیون اروپا باید دستورالعمل‌های روشنی را برای شرکت‌های اروپایی در قبال مقررات انسداد اتحادیه اروپا در نظر بگیرد. این مقررات شامل یک مکانیسم جبران خسارت (ماده ۶) است که به نهادهای اروپایی اجازه می دهد در صورت مشمول مجازات های مالی فراسرزمینی ایالات متحده، به دنبال جبران خسارت باشند. از آنجایی که این مکانیسم به ندرت اجرا شده است، محدودیت های آن نامشخص است.

کمیسیون باید با کشورهای عضو، تنظیم‌کننده‌ها و بخش خصوصی برای شفاف‌سازی و تسهیل دسترسی به غرامت، به ویژه برای شرکت‌های کوچک و متوسط ​​که با ایران تجارت می‌کنند، همکاری کند.

باید یک نهاد صالح را برای تسهیل تجارت قانونی اروپا با ایران موظف کند. این نهاد باید نظارت جامعی بر اجرای تحریم های فراسرزمینی توسط خزانه داری ایالات متحده انجام دهد. این باید شامل یک مکانیسم گزارش دهی باشد که تاکتیک های قانونی و سایر تاکتیک های خزانه داری ایالات متحده را بر اساس تحریم های ثانویه علیه شرکت های اروپایی اتخاذ کند. این نهاد همچنین باید به شرکت های اروپایی که تحت تحقیقات ایالات متحده هستند کمک کند.

کمیسیون اروپا باید به تبعیض و تبعیض بیش از حد مربوط به تجارت و سرمایه گذاری با ایران در بخش بانکداری اروپا رسیدگی کند. از آنجایی که این مشکل پیامد مستقیم تحریم‌های ثانویه ایالات متحده است، رهبران اروپایی باید در درجه اول از طریق اقدامات نظارتی به آن رسیدگی کنند که بار اثباتی را تعیین می‌کند و هیئت‌های مدیره شرکت‌ها را ملزم می‌کند تا تأیید کنند که تصمیمات آنها از نظر قانونی بر اساس قوانین اروپا است. مقررات مسدودسازی می‌تواند پایه‌ای برای چنین اقداماتی فراهم کند.

نهادهای نظارتی اروپایی باید نظارت بیشتری بر تصمیمات بانک‌های تجاری اروپایی برای مسدود کردن جریان وجوه مربوط به ایران داشته باشند و احتمال اینکه چنین تصمیم‌هایی خودسرانه باشد را کاهش دهند.

با توجه به عدم علاقه آشکار کاخ سفید فعلی به رفتار دوستانه با متحدان اروپایی، اتحادیه اروپا/E3 نباید در تلاش برای مذاکره با دولت ایالات متحده در مورد معافیت از تحریم های ثانویه سرمایه گذاری کند. اتحادیه اروپا/E3 باید به موضع مذاکره محکم‌تر و قوی‌تری شبیه مواضعشان در قبال تعرفه‌های تجاری آمریکا روی آورند. آنها باید در مورد هزینه کاهش خرید نفت ایران برای مصرف کنندگان انرژی غربی در زمانی که صادرات لیبی، ونزوئلا و نیجریه مختل شده است به ایالات متحده هشدار دهند، با توجه به اینکه هنوز مشخص نیست که آیا عربستان سعودی و روسیه ظرفیت افزایش تولید برای جبران را دارند یا خیر. این اختلال.

دولت های اروپایی باید فضای خزانه داری آمریکا را برای نشان دادن قدرت تحریم ها در اروپا محدود کنند. کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید فوراً در رایزنی‌های خصوصی شرکت کنند تا اقدامات متقابلی علیه تلاش‌های ایالات متحده برای تحت فشار قرار دادن سوئیفت و اعضای هیئت‌مدیره آن یا هدف قرار دادن نهادهای اروپایی – با استفاده از فهرست‌های مشخص شده اتباع – برای انجام تجارت با ایران که طبق قوانین اتحادیه اروپا مشروع تلقی می‌شود، انجام دهند.